تثبیت اسیدهای نوکلئیک ، از بیوشیمی اتصال تا کاربرد
- سال انتشار: 1393
- محل انتشار: دومین همایش ملی پژوهش های کاربردی در علوم شیمی، زیست شناسی و زمین شناسی
- کد COI اختصاصی: CBGCONF02_180
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1676
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان
استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان
دانشیار گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان
چکیده
گسترش علوم زیستی ازجمله علوم بیوشیمی و فناوری نانو اهمیت تثبیت DNA را ضروری کرده است. به طورکلی تثبیت DNA نیازمند انتخاب سطح و بیوشیمی اتصال مناسب می باشد. روش های تثبیت DNA به سطح را میتوان به سه دسته اصلی شامل جذب، تثبیت کوولان و تثبیت غیرکوولان تقسیم بندی کرد. برای سیستم انتقال ژن تثبیت از طریق جذب مطلوب می باشد. میتوان برای افزایش پایداری و اختصاصی بودن اتصال از تثبیت کوولان استفاده کرد. در این استراتژی میتوان از انواع شیمی اتصال ازجمله پیوند دی سولفیدی، آمیدی و تری آزول بهره برد. تثبیت غیر کولان با میانکنش بیوتین- آویدین ایجاد می شود. تثبیت DNA بر روی سطوح امکان ساخت حسگرهای ژنتیکی، بیوچیپ ها و ابزارهای تشخیصی DNA هدف را در جهت شناسایی و درمان ها بیماری فراهم خواهد کرد. این مقاله مروری به بررسی انواع روش های اتصال جهت تثبیت DNA وکاربرد آن ها، می پردازد .کلیدواژه ها
تثبیت اسیدهای نوکلئیک، DA، روشهای تثبیت، حسگر زیستی، حسگر ژنتیکیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.