مهدی شوریابی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
محمد محسن رضوی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
مرضیه هادی پور - کارشناس ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید بهشتی
ربابه لاسمی پور - کارشناس ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید بهشتی

مکان یابی مراکز خدماترسانی و فراغتی در برنامه ریزی شهری از اهمیت خاصی برخوردار است. مکان یابی بهینه زیرساخت های شهری باعث کاهش هزینه های مدیریت شهری و هزینه دسترسی می شود و تحقق عدالت اجتماعی را به دنبال دارد و امکان زیست بهتر، رفاه و آسایش شهروندان را فراهم می آورد. پارک های شهری بخشی از فضاهای سبزعمومی اند که علاوه بر دارا بودن جنبه های تفریحی و فرهنگی و زیست محیطی، جنبه خدمات دهی به مناطق مختلف شهر را نیز دارند. واژه فضای سبز عبارتی است تازه که جدیداً به مدت کمتر از نیم قرن در ادبیات شهرسازی جهان به کار برده می شود. عبارت فضای سبز معانی و مفاهیم متعدد و وسیعی را در برمی گیرد و به طورکلی می توان گفت: فضای سبز شامل آن بخش از مناطقی می شود که گیاهان و یا هرگونه سبزینگی اعم از درختان، درختچه ها، گل ها و چمن ها را در برداشته باشد. البته فضای سبز وقتی که در کالبد شهری قرار می گیرد، گرایش سلسله مراتب شهری پیدا می کند و به مقیاسه ای متفاوتی در سطح شهر تقسیم می شود. به طوری که همین تفاوتهای سلسله مراتبی شهری در بین سرزمینهای گوناگونو در فرهنگهای مختلف ابعاد متغیری از هنجارها و استانداردها را به دست می دهد. این تحقیق با رویکردی توصیفی/ نشان می دهد که اولاً شهر نیشابور از لحاظ سرانه فضای سبز کمبود دارد و از ArcGIS تحلیلی و بهره گیری از نرم افزار آنجایی که پارک های این شهر در وضعیت موجود پراکندگی مناسبی دارد و بیشتر سطح شهر را پوشش داده اند وهمچنین متناسب با جمعیت و جمعیت با نیاز بالا (کمتر از 15 سال و بیشتر از 65 سال) پراکنده شده اند، این کمبود کمتر به چشم می آید.

فضای سبز شهری، سیستم اطلاعات جغرافیایی، تحلیل فضایی، شهر نیشابور