جواد واثقی امیری - استادیار دانشگاه نوشیروانی بابل- دانشکده فنی مهندسی بابل-
الهه نموداری - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه

در سالهای اخیر استفاده از شبکههای تخت دو لایه به طرز چشمگیری افزایش یافته است. با استفاده از شبکههای تخت دو لایه فضاکار میتوان دهانههای وسیع را تحت پوشش قرار داد. این سازهها معمولاً درجه نامعینی بالایی را دارا هستند و این موضوع باعث شده است تا چنین تصور شود که این سازهها با خراب شدن عضو یا بخشی از سازه بتوانند کماکان به تحمل بارهای وارده ادامه دهند و خراب نشوند. اما مشاهدات عملی در مورد خرابی این نوع سازهها و همچنین نتایج آزمایشهای متعددی که در این زمینه انجام گرفته، صحت این ادعا را مورد تردید قرار داده است.با توجه به اهمیت مسئله خرابی پیشرونده در سازههای شبکه تخت دو لایه فضاکار، ضروری است در هنگام طراحی این نوع سازه ها تدابیر خاصی برای پیشگیری از وقوع خرابی پیشرونده اتخاذ شود. در این مقاله خرابی پیشرونده در چندین مدل از شبکههای دو لایه فضاکار با شرایط مختلف تکیهگاهی، دهانه، چشمه و مقایسه نتایج مدلهای به دست آمده از نشریه 360 و نرمافزار المان محدود مورد بررسی قرار گرفته است و بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاداتی برای کاهش احتمال وقوع خرابی پیشرونده در این سازهها ارائه شده است.

سازه های فضاکار، خرابی پیشرونده، شبکه تخت دو لایه، بهبود رفتار خرابی