بازتاب عناصرمعماری درشاهکارهای ادب فارسی و تاثیر آن برشاهکارهای نقاشی ایرانی دوره تیموری و صفوی

رابطه معماری نقاشی و ادبیات درفرهنگ و هنرایرانی رابطه ای انکارناپذیر است که زنجیره ای قدرتمند ازفرهنگ و هنربرخاسته ازتفکر ایرانی راایجادکرده است ادبیات را میتوان درجمیع موارد واسط بین هنرمعماری و هنرنقاشی دانست نگاه نقاش درمراحل گوناگون اغلب دربه تصویر کشیدن داستانها و اشعار فراتر ازمتن است و یا داری نکته ای ظریف و پنهان است که هوشمندی و طبع بالای هنرمند نقاش را نشان میدهد دراین پژوهش به بررسی نقش و جایگاه عناصرمعماری درچندنگاره مهم دوره تیموری و صفوی که دراشعار شعرا و نویسندگان اثارمشهور ادبی ازآن ها سخن رفته است و نگارگران آنها را به تصویر کشیده اند پرداخته خواهد شد ورود دراین بحث و برری این موضوع با توجه به ساختارسیاسی و مذهبی زمان افرینش اثرانجام می پذیرد درادامه به بررسی چگونگی حضورعوامل مختلف درانتخاب متن برای به تصویر کشیدن ونوع اجرای آن توسط نقاش و اینکه اوچگونه اجرای انتخاب شده ازمتن ادبی را باتوجه به فضاها و ارایه های معماری به نحوی اجرا می کند که توانسته نگاهی مستقل ازمتن به این ماجرا داشته باشد

کلیدواژه ها:

فارسی ، نقاشی ایرانی ، معماری ایرانی ، فضاهای معماری درنقاشی ایران