افزایش همزمانی در فراخوانیهای غیرهمزمان با جابجایی دستورالعملها

استفاده از فراخوا نی ه ای غیرهمزمان یکی از روشه ای مرسوم بر ای ایجاد همروندی جهت تسری ع اجرای برنامه ه ای توزیع شده می باش د. اما این همروندی اغل ب تا حداکثر مقدار ممک ن ایجاد نم یگردد. در واقع، وابستگی دستورات بعد از فراخوان ی ه ای غی ر همزمان به مقا دیر تاثیر پذیر از فراخوانیها، موجب کاهش همروندی در اجرای همزمان دو تابع فراخواننده و فراخوانده شده می شود. در این مقاله نشان داده شده که برای افزایش میزان همروندی می توان دستورات را به گونه ای جابجا کرد که دستوراتی که از مقادیر توابع غیر همزمان استفاده م ی کنند تا حد امکان از محل فراخوانی تابع دور شون د. بدین ترتیب همانطور که در عمل نشان داده ایم، این جابجایی دستورالعملها موجب افزایش قابل توجهی در میزان همروندی و بالنتیجه سرعت اجرای برنامه شده است.

کلیدواژه ها:

فراخوانی های غیر همزمان ، افزایش همروندی ، جابجایی دستورات