تأثیر آموزش مهارت های زندگی و مشاوره گروهی با روش عاطفی رفتاری عقلانی بر خودپنداره تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان ناموفق

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی ومشاوره گروهی به شیوه عقلانی عاطفی رفتاری بر خودپندار ه تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان ناموفق انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر سال دوم و سوم مقطع متوسط ه شهر روانسر 874 نفر) بودند. یک مدرسه با روش نمونه گیری تصادفی از میان )مدارس متوسطه انتخاب شد. سپس 45 دانش آموزان ناموفق به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند و بهپرسشنامه های خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1372 )، انگیزش پیشرفت (هرمنس، 1970 ) و سیاهه نشانگان 25 سؤالی (نجاریان و داوودی، 1380 ) پاسخ دادند. سپس یکی از گروههای آزمایش به مدت9جلسه 60 دقیقه ای، دو بار در هفته آموزش مهارت های زندگی و گروه دیگر به مدت 8 جلسه، 90 70 دقیقه ای، یک بار در هفته مشاوره گروهی را تجربه کردند. نتایج تحلیل کواریانس نشان دادکه خودپنداره تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش آموزان پس از هر دو مداخله، بهبود و افزایش معناداری داشته استP=0/0001 همچنین نتایج نشان داد که بین تأثیر مهارت های زندگی و مشاوره گروهی تفاوت معناداری وجود ندارد. آموزش مهارت های زندگی و مشاوره گروهی، رویکردهای مؤثر در زمین ه کار با دانش آموزان ناموفق، تلقی می شوند

کلیدواژه ها:

انگیزش پیشرفت ، خودپنداره تحصیلی ، سلامت روان ، مشاوره گروهی ، مهارت های زندگی