صمد فهیمی - دانشگاه تبریز -دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی-گروه روانشناسی-کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
زینب عظیمی - دانشگاه تبریز -دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی-گروه روانشناسی-دانشجوی دکتری روانشناسی
ابراهیم اکبری - دانشگاه تبریز -دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی-گروه روانشناسی-کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
ابراهیم اکبری - دانشگاه تبریز -دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی-گروه روانشناسی-کارشناس ارشد روانشناسی بالینی

مقدم: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ساختارهای شخصیتی در پیش بینی نشانگان بالینی در دانشجویان در یک تجربه شکست عاطفی و نقش تعدیل کننده حمایت اجتماعی ایجاد شده در این رابطه می باشد. مواد و روش ها: با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس نمرات افراد دارای تجربه شکست عاطفی در پرسش نامه های ضربه عشق، افسردگی بک و سلامت روان، 65 دانشجوی دارای نشانگان بالینی و 65 دانشجوی بدون نشانگان بالینی از دانشگاه های پیام نور تبریز، دانشگاه تبریز دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتخاب شدند. پرسش نامه هایی شش عاملی شخصیت هگزاکو (Hexaco) و پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده ( Multidimensional scale of perceived social support ) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزارهای SPSS16 و LISREL8.54 و به روش آزمون تحلیل واریانس چند راهه MANOVA و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه، از نظر ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0/05) و حمایت اجتماعی نقش تعدیل کننده در بروز نشانگان بالینی بعد از شکست عاطفی دارد. نتیجه گیری: ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی در روابط عاطفی هر فرد دخیل می باشد و نحوه برخورد با چالش های پیش رو در این نوع روابط را پیش بینی می کند. بعد از شکست عاطفی، اگر خانواده بتواند فرزندان را با حمایت مستقیم و غیرمستقیم از این بحران خارج کند، فریدالدین داغ دیده گیرا به طور طبیعی می گذارند و نشانگان بالینی کمتر تداوم می یابد.

تجارب اولیه،ویژگی های شخصیتی 6 عاملی،حمایت اجتماعی ادراک شده،شکست عاطفی