تاثیر سولفید هیدروژن سدیوم بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری ناشی از ایسکمی مغزی -موضعی در موش صحرایی نر

مقدمه:ایسکمی مغزی سومین علت مرگ و میر و دومین علت معلولیت های نورولوژیکی بعد ار بیماری الزایمر در جهان است. NaHS که در سیستم های بیولوژیک تولید سولفید هیدروژن (H2S) میکند،باعث کاهش اسیب پس از ایسکمی در بافت های مختلف می شود. مطالعات قبلی نشان داده اند H2S اثار محافظتی در برابر اسیب ناشی از ایسکمی قلب ایفا می کند. علاوه بر این H2S اثار محافظتی بر سلول های هیپ.کامپ موش و تورن های ناحیه قشر مخ دز محیط کشت دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین اثار حفاظتی NaHS بر اسیب ناشی از ایسکمی مغزی-موضعی انجام گرفت. مواد و روش ها: ایسکمی مغزی-موضعی با مسدود کردن شریان میانی مغز به مدت یک ساعت و سپس برقراری مجدد جریان خون توسط روش فیلامنت به مدت 23 ساعت ایجاد شد. اثر تزریق داخل صفاقی NaHS ( با دوز 1 و 5 میلی گرم) در شروع ایسکمی بر اختلالات نورولوژیکی رفتاری و ادم مغزی بررسی گردید. نتایج: تجویز داخل صفاقی NaHS با دوز های 1 و 5 در شروع ایسکمی به طور معنا داری ( 0/10 ± 81 و 0/15 ± 78/35) باعث کاهش ادم مغزی نسبت به گروه ایسکمی شد ( p<0/01) و NaHS با دوز های 1 و 5 میلی گرم اثر معنا داری بر اختلالات نورولوژیکی حرکتی نداشت ( p>0/05). نتیجه گیری:یافته های این تحقیق نشان داد NaHS با کاهش ادم مغزی اثر محافظتی در مدل تجربی ایسکمی مغزی-موضعی در موش صحرایی نر ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

اNaHS ، ادم مغز ، اختلالات نورولوژیکی رفتاری ، ایسمی موضعی مغزی ، موش صحرای