بررسی بی خطری و کارایی انفوزیون دوز پایین پروپوفول در مقایسه با میدازولام، طی اعمال کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد

مقدمه: از پروپوفول برای ایجاد سدیشن در بیماران کاندید کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی استفاده شده است، ولی دوز مشخصی از دارو که کارایی لازم را همراه با ایمنی کامل جهت تجویز در خارج از اتاق عمل داشته باشد، در دست نیست. در این پژوهش، بی خطری و کارایی پروپوفول با دوز شروع mg/kg0/8 دوز ادامه μg/kg/min25 با میدازولام وریدی mg/kg0/1 مقایسه شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 140 بیمار طی 7 ماه به طور تصادفی در دو گروه پروپوفول و میدازولام بررسی شدند. متغیرهای فشارخون سیستولیک، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در دقیقه و اشباع هموگلوبین از اکسیژن (SPO) جهت مقایسه بی خطر بودن پروپوفول و پاسخ های سوماتیک و اتونوم بیمار به تحریک جراحی و همچنین طول ریکاوری،سرعت ترخیص از بیمارستان، یادآوری وقایع حین عمل و رضایتمندی پزشک معالج، جهت مقایسه کارایی استفاده شد. نتایج: گروه پروپوفول از ثبات بیشتر فشارخون سیستولیک برخوردار بود (p<0/05) تغییرات تنفسی دو گروه یکسان بود. هیپوکسی و آپنه در هیچ بیماری دیده نشد. میانگین زمان ریکاوری و زمان لازم برای ترخیص بیمار در گروه پروپوفول، به صورت مشخص پایی نتر بود. میانگین سایر متغیرها تفاوت معنادار نداشت و در هر دو گروه یکسان بود.نتیجه گیری: پروپوفول با دوز فوق می تواند جایگزینی مناسب برای میدازولام در کولونوسکوپی و کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد باشد و مزیت آن نسبت به میدازولام، ثبات بیشتر فشا رخون شریانی، کاهش زمان ریکاوری و ترخیص سریع تر بیمار از بیمارستان است.

کلیدواژه ها:

پروپوفول ، میدازولام ، کارایی ، بی خطری ، کولونوسکوپی ، کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد