بررسی ارتباط کمردرد با عوامل روانی- اجتماعی و استرس های روانشناختی شغلی در پرستاران بیمارستان های شهر آمل

مقدمه: پرستاران به عنوان یک گروه پرخطر برای ابتلا به کمردرد شغلی شناخته شده اند. این پژوهش به منظور تعیین ارتباط کمردرد با عوامل روانی- اجتماعی و استرس های روانشناختی شغلی در پرستاران بیمارستان های شهر آمل انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی 400 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر آمل پرسش نامه ای شامل 3 قسمت اطلاعات دموگرافیک، استرس های روانی- اجتماعی مرتبط با کار و استرس های روانشناختی مرتبط با کار را تکمیل نمودند. نتایج به صورت نسبت شانس خام و تطبیق شده و فاصله اطمینان 95 % بیان گردید. نتایج: 324 نفر ( 81 %) پرستاران شرکت کننده طی یک سال گذشته حداقل یک بار کمردرد را تجربه کرده اند. میانگین سنی شرکت کنندگان 32/4 +6/2 سال، میانگین قد 166/7+8/7 سانتی متر و میانگین وزن 67/7+9/8 کیلوگرم بود. از میان مشخصات فردی زن بودن ( OR=2/8 ) انجام ورزش منظم (0/4=OR) افزایش افزایش قد به ازای هر سانتی متر( OR=1/06) و افزایش وزن به ازای هرکیلوگرم (OR=1/04) ارتباط معناداری با کمردرد نشان دادند. از میان عوامل روانی- اجتماعی مرتبط با کار مشاهده شد به ازای هر یک درجه افزایش در شدت نارضایتی ارتباط با همکاران احتمال بروز کمردرد 80 % بیشتر می شود و از میان عوامل استرس زای شغلی به ازای هر یک درجه افزایش در طیف (همیشه، بیش تر اوقات، بعضی وقت ها هرگز) عجله در کار احتمال بروز کمردرد 40 % کمتر می شود.نتیجه گیری: کمردرد یکی از جدیترین مشکلات شغل پرستاری می باشد که با استرس های روانشناختی محیط کار در ارتباط است. بنابراین تعدیل و اصلاح محیط روانی- اجتماعی بیمارستان و آموزش تکنیک های کاهش استرس به منظور پیشگیری یا کاهش عوارض ناشی از کمردرد ضروری به نظر می رسد.