بهینه سازی سبب دارایی با استفاده از دو روش آنالیز میانگین واریانس و میانگین ریسک در بورس تهران

انتخاب و بهینه سازی پرتفوی سهام یکی از دغدغه های اصلی سرمایه گذاران در بازار سهام است. این تحقیق قصد دارد تا با استفاده از داده های آماری 60 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در فاصله سال های 1٬3862٬390 انتخاب سبب بین سهام بر اساس دو روش حداقل سازی کوواریانس و ورزش در معرض ریسک شرطی بپردازد. اطلاعات مورد نیاز از مرکز پردازش اطلاعات مالی ایران استخراج شده اند. ابتدا پنج شاخص از هر سهم در این دوره پنج ساله برگزیده و روش خوشه بندی k-means دسته بندی داده ها به کار گرفته شد. با استفاده از مدل میانگین واریانس، سبب بنزین و مرز کالایی برای داده ها محاسبه شد. در قدم بعدی، مدل میانگین - ریسک شرطی محاسبه و نتایج حاصل از دو روش مقایسه گشت. نتایج نشان داد که تفاوت بین نتایج حاصل از مدل مارکویتز و ارزش در معرض ریسک شرطی وقتی بهینه سازی براساس داده های گذشته باشد، چندان قابل ملاحظه نیست ولی با این حال ارزش در معرض ریسک شرطی، به ریسک بیشتری را در سطح بازده ثابت نمایش می دهد. یک دلیل برای این رفتار می تواند این باشد که دارایی های که توزیع بازده آن ها فاصله زیادی با توزیع نرمال دارد، کسر کوچکی از پرتفو را شکل می دهند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، انتخاب پرتفو ، تئوری میانگین واریانس ، VaR ، CVaR