نقش مدیریت استعداد در سازمان های دانش بنیان

در محیط های متلاطم امروزی، موفقیت و قدرت سازمان های دانش بنیان بستگی به توان فکری کارکنان آن ها دارد و یکی از بزرگ ترین چالش هایی که این سازمان ها با آن مواجه هستند این است که چگونه نسل جدید سازمان های هوشمند ایجاد شوند که به طور خاص برای عصر دانایی طراحی شده باشند. بهبود و پیشرفت هر سازمانی مستلزم بهبود مستمر کارکنان و شرایط محیطی است که عملکرد کارکنان را غنی می سازد و دانایی و دانش، خمیر مایه اصلی سازمان دانش بنیان و دانش مدار است و این کارکنان متعالی هستند که توان تبدیل دانش را به محصولات و خدمات متعالی را دارند. زیرا انسان متعالی و تعالی سازمانی لازم و ملزوم یکدیگرند. پرورش انسان خود ساخته و متعالی و هوشمند، اولین و کلیدی ترین، در یک سازمان دانش بنیان است زیرا انسان دانشی و هوشمند می تواند فرهنگ، سیستم، مدیریت و در نهایت محصول و خدمت را خلق کند. شناسایی استعداد، باروری و پرورش استعداد و به کارگیری آن در نیروهای انسانی، سازمان را از اتلاف انرژی و زمان سایر منابع برحذر می دارد و سعی بر آن دارد با نظام مند کردن فرآیند به کارگیری منابع انسانی سازمان را در رسیدن به اهداف دانش محور خود یاری رساند. با توجه به اصل فزونی اطلاعات و پیچیدگی های که سازمان های دانش بنیان با آن روبرو هستند لذا در این مقاله سعی بر آن است با مفاهیم مدیریت استعداد و سازمان دانش بنیان آشنا شده و لزوم به کارگیری مدیریت استعداد و مؤلفه های آن ذکر گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، دانش ، سازمان دانشجویان ، اطلاعات ، کارکنان دانشی