امیرحسین صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق عمومی، گروه حقوق، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان، ایران

تمییز صلاحیت های قوای مجریه و مقننه به نحوی که در عین تعامل با یکدیگر، بر اعمال وظایف وتکالیف ناشی از صلاحیتها نیز نظارت داشته باشند، از مهمترین مباحث حقوق اساسی در دنیای امروزاست. بنابراین، مطالعات تطبیقی و استفاده از تجربهها و دستاوردهای سایر کشورها، میتواند در جهتتسریع و تسهیل نیل به راهکارهای مناسب، مفید باشد.هدف، نحوه تعامل قوای مجریه و مقننه در امور یکدیگر در نظام های حقوقی سه کشور ایران، انگلیس وامریکا بوده است. این مقاله با مطالعات کتابخانه ای و مراجعه به اسناد معتبر گردآوری شده است. درپایان معین گردید که؛ کشور انگلستان به عنوان اولین کشوری که قانون اساسی در آن طرح شده است،کشوری است که حدود اختیارات قوه مجریه و مقننه در آن به خوبی تبیین یافته است و قانون اساسیامکان تداخل قوا را در آن به حداقل رساندهاست. کشور امریکا نیز در این خصوص قوانین محکمی داردکه در آن اختیارات رئیس جمهور به عنوان شخصیت اول ایالات متحده بسیار حائز اهمیت است. با توجهبه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و در مقایسه با دو کشور یاد شده، معین گردید که قوانینی،دخالت قوه مقننه در امور اجرایی کشور را امکان پذیر میسازد که برای رفع این تداخل باید قوانین تازه ای وضع گردد.

مقننه، مجریه، ایران، انگلیس، امریکا