نانوکربن های فعال شده (ActivatedNanoFiberCarbons)؛ رویکردی جدید در پاکسازی محیط زیست

نانوفیبرهای کربنی، نانوساختارهای استوانه ای با لایه های گرافن می باشند که به صورت های مخروط انباشته (Stacked Cones)، فنجان (Cups)، و یا صفحات (Plates) و بدون هسته ی توخالی (No Hollow Core)، اما با سایت های لبه ای بسیار در دیوار بیرونی مرتب شده اند. نانوفیبرهای کربنی عمدتاً بر اساس روش های تولید نانولوله های کربنی تولید می شوند. نانوالیاف کربنی کاربردهای بسیاری دارند که قطر آنها تأثیر زیادی روی کاربردشان دارد، اما کنترل قطر نانوفیبر بسیار زمان بر و پرهزینه است. نانوفیبر کربنی نیز لوله های کربنی یکی از گزینه های امیدبخش جهت تقویت انواع مختلف زمینه های پلیمری می باشند. جهت افزایش خواص نانوفیبر کربنی آنها را تحت عملیات های خالص سازی، آسیاب گلوله ای و عملیات سطحی قرار می دهند. سایر کاربردهای نانوفیبر کربنی شامل منابع نشر الکترونی زمینه، مواد کامپوزیت، نوک های (Tips) میکروسکوپ پرویی رویشی، مواد حامل برا کاتالیست های مختلف در پتروشیمی، به صورت آرایه های مرتب شده به صورت عمودی (یک سکو برای حمل ژن)، به عنوان مواد الکترود و رفع نشت نفت می باشد. در حال حاضر، در کل تعداد 86 پتنت (با احتساب پتنت های هم خانواده) در زمینه فناوری نانوکربن توسط 67 شرکت به ثبت رسیده است. بر اساس نتایج تحلیل پتنت در 3 بخش محیط پاکسازی، آلاینده هدف و زمینه فناوری مشاهده می شود که 84 درصد پتنت ها در زمینه کربن نانوتیوب در بخش محیط های گازی و 16 درصد در محیط های مایع مورد استفاده قرار گرفته است. رده بندی از نگاه آلاینده هدف نشان داد که حذف غبار با 87 درصد موارد و مواد هیدروکربنی با 8 درصد مهمترین آلاینده هدف در زمینه این فناوری هستند. رده بندی بر مبنای بخش های مختلف فنی این فناوری نیز انجام شد. در این رده بندی بخش بهینه سازی با 79% و بخش سنتز نانوکربن با 16% کل پتنتهای موجود در زمینه فناوری نانوکربن بیشترین تمرکز فنی را به خود اختصاص می دهد.

کلیدواژه ها:

نانوکربن های فعال شده ، نانوفیبر کربنی ، پاکسازی محیط زیست ، تحلیل پتنت