محمدعلی بصیری - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
سعید وثوقی - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
خدیجه ثنائیان زاده - دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه اصفهان

در عصر معاصر گسترش نقش فرهنگ و ارتباطات موجب افزایش نقش دیپلماسی فرهنگی شده است که مفاهیمی چون، انتقال ایدههای فرهنگی بین گروههای مختلف به منظور ایجاد سازگاری و درکمتقابل بین گروهی را مورد توجه قرار می دهد. دیپلماسی فرهنگی با تقویت قدرت نرم در حوزه روابط بین الملل، نقش محوری را در دیپلماسی عمومی بازی میکند.این بخش هم اکنون تعامل گستردهای را بابخشهای مختلف فرهنگی هند به منظور بررسی شیوههای نوین برای معرفی این کشور در قالب ابزارهای دیپلماسی فرهنگی و تقویت قدرت نرم به جهانیان،آغاز نموده است. دیپلماسی عمومی به عنوان شکلی نوین و پایهای از دیپلماسی قرن جدید است که از تمام اشکال دیگر دیپلماسی موجود مانند: دیپلماسی فرهنگی، دیپلماسی رسانهای، دیپلماسی مجازی، دیپلماسی چندجانبه، دیپلماسی سنتی، دیپلماسیاقتصادی و ... استفاده میکند تا به نتیجهی مورد دلخواه خود برای پیگیری اهداف سیاست خارجی دولت دست پیدا کند. هندوستان با داشتن دومین نیروی کار و نیز جمعیت جهان پس از چین، چهارمین تولید ناخالص ملی پس از آمریکا، چین و ژاپن، بالاترین کادر شاغل در بخشهای نظامی و گستردگی خاک پس از تغییر سیاست خارجی خود از سیاستهای نئورئالیستی مبتنی بر بهرهگیری از قدرت سخت بهسوی سیاستهای نهادگرایی لیبرال مبتنی بر استفاده از قدرت نرم،در عین حفظ اقتدار نظامی و اقتصادی به بهرگیری از ظرفیتهای فراوان فرهنگی خود و ایجاد بنیان ساختارمند برای طرح دیپلماسیعمومی خود در جهان پرداخته است. سوال مطرح شده در این نوشتار این است که نقش دیپلماسی عمومی در تعیین جایگاه هند در نظام بین الملل چگونه می باشد؟فرضیه و پاسخ ارائه شده این است که هندوستان با بهره گیری از گونه های مختلف دیپلماسی عمومی به ویژه دیپلماسی فرهنگی در صدد افزایش سهم خود در نظام بین الملل و برتری قدرت خود در منطقه آسیا می باشد.

دیپلماسی عمومی، دیپلماسی فرهنگی، ارتباطات فرهنگی هند، تئوری سازه انگاری