بررسی و مقایسه ی پروتکل های مسیر یابی در شبکه های حسگر بی سیم

شبکه های حسگر بی سیم از گره های حسگر کوجک تشکیل یافته اند که برای شناسایی وقایع محیط اطرافشان در یک منطقه خاص پخش می شوند. شبکه های حسگر بی سیم در مقایسه با شبکه های سنتی با ویژگی هایی چون سطوحی متراکم از استقرار گره ها، عدم اطمینان از گره های حسگر و انرژی مصرفی بالا، محاسبات و محدودیت های حافظه شناخته می شوند. لایه ی شبکه بدلیل انجام مسیریابی و کنترل تراکم تأثیر بسزایی در مصرف انرژی دارد. لذا اهمیت طراحی یک پروتکل مسیریابی مناسب قابل چشم پوشی نمی باشد. پروتکل های مختلفی برای شبکه های حسگر بی سیم طراحی شده اند که هرکدام به طریقی نحوه ارسال داده ها را مشخص می کنند تا از اتلاف انرژی جلوگیری کرده و طول عمر شبکه را افزایش دهند. پروتکل های مسیریابی را می توان به هفت گروه مسیریابی داده محور، مسیریابی سلسله مراتبی، مسیریابی مبتنی بر مکان، مسیریابی مبتنی بر مذاکره، مسیریابی مبتنی بر چندمسیری، مسیریابی مبتنی بر کیفیت سرویس و مسیریابی مبتنی بر حرکت تقسیمکرد. در این مقاله چند پروتکل مسیریابی مختلف از هر گروه و مزایا و معایب هرکدام بطور مختصر شرح داده شده است

کلیدواژه ها:

انرژی مصرفی ، پروتکل مسیر یابی ، خوشه بندی ، شبکه حسگر بی سیم