عسکری اصغری گنجی - عضو هیئت علمی گروه مشاوره دانشگاه فرهنگیان بابل
معصومه السادات طبری پور - دانشجوی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه علامه طباطبایی
ذبیح الله نعمتی - مدرس دانشگاه فرهنگیان بابل

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش برنامه غنی سازی ارتباط زوجین مبتنی بر منبع کنترلدرونی است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماریاین پژوهش شامل 350 دانشجوی متأهل دانشگاه فرهنگیان مازندران میباشد. برای تعیین نمونه ابتدا 350پرسشنامه منبع کنترل راتر و رضایت زناشویی انریچ در بین دانشجویان متأهل توزیع شد. از میان اینپرسشنامه ها، 47 زوج که به طور همزمان دارای منبع کنترل بیرونی بودند و از نارضایتی زناشویی رنجمی برده اند، 20 زوج به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند،بدین صورت که 10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه کنترل قرار گرفته اند. ابزار پژوهش شاملمصاحبه تشخیصی، مقیاس رضایت زناشویی انریچ و مقیاس منبع کنترل راتر بود. داده ها با استفاده ازروش های آمار توصیفی (میانگین وانحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، تحلیل کوواریانس،تحلیل رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که، آموزش غنی سازی ارتباطمبتنی بر منبع کنترل درونی در رضایت زناشویی زوجین مؤثر بوده است. بنابراین، مداخله آموزشی مبتنی برمنبع کنترل درونی می تواند به عنوان یکی از روش های مداخله برای زوج هایی که از نارضایتی زناشویی رنجمی برند و به طلاق فکر می کنند مورد استفاده قرار گیرد.

برنامه غنی سازی رابطه، منبع کنترل درونی، رضایت زناشویی