سنجش نابرابری ناحیهای با استفاده از رویکرد تصمیمگیری چند معیاره نمونه موردی: استان گلستان

در کشور ایران با توجه به ضرورت توسعه یکپارچه و متوازن، شناخت ویژگیهای نواحی مختلف و نابرابری آنها، در برنامه ریزی اساس کار محسوب میشود، چراکه هدف نهایی از تحلیل سیستم ناحیهای توزیع مطلوب جمعیت و امکانات در سطحناحیه است. هدف این مقاله محاسبه و بررسی شاخصهای توسعه یافتگی شهرستانهای استان گلستان بر اساس آخرین آمار موجود نفوس و مسکن و سالنامه آماری استان است. پژوهش حاضر بر پایه روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد حاکم بر فضایتحقیق، کاربردی است. جامعه آماری تحقیق استان گلستان به تفکیک شهرستانهای آن است. در زمینه جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش اسنادی و کتابخانهای استفاده شده است. تکنیک به کار رفته در این پژوهش، روشTOPSIS و برای امتیاز دهی از روش آنتروپی شانون استفاده شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار آماریExcel استفاده شده است. در این پژوهش به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستانهای مورد مطالعه، با توجه به اهمیت شاخصها و همچنین محدودیت دسترسی به آنها 20 متغییر در قالب شاخصهای آموزش، بازرگانی، رستوران و هتلداری، بهداشت و درمان، ساختمان و مسکن، صنعت، عمران شهری، فرهنگ و گردشگری، جمع آوری شده است. نتایج حاکی از آن استشهرستانهای گرگان با مقدار 0.9448 و گالیکش با مقدار 0.0240 به ترتیب برخوردارترین و محرومترین شهرستانهای استان گلستان میباشند

کلیدواژه ها:

توسعهیافتگی ، شاخصهای توسعه ، تکنیک تاپسیس ، استان گلستان