تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهر مشهد طی سالهای 1363 تا 139 با استفاده از رهیافت اکولوژی سیمای سرزمین

ارزیابی تغییرات فضای سبز بهمنظور بررسی اعمال مدیریت در مدیریت شهری و توجه به مسائل زیستمحیطی شهرها از اهمیت خاصی برخوردار است. شناخت تغییرات مکانی و زمانی فضای سبز شهری بهطور کمی، پیشنیاز برنامهریزی و مدیریت پایدار فضای سبز شهری است.. فضای سبز شهری در زمره زیرساختهای اجتماعی است و ازجمله امتیازات آن کاهش آلودگی هوا، جذب ذرات معلق، تعدیل دما،افزایش رطوبت نسبی و کاهش اثرات طوفانها میباشد. شهر مشهد با 2،708،464 نفر جمعیت، دومین شهر پرجمعیت ایران پس از تهران است، با توجه به توسعه فیزیکی این شهر، تخریب گستردهای از فضایسبز رخداده است که با الگوی توسعه سازگار با محیطزیست در تضاد است. این پژوهش به تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهر مشهد طی سالهای 3161 تا 3111 میپردازد. برای این منظور از تصاویر ماهوارههای لندست 4 و 7 که به ترتیب توسط سنجنده TM و OLI با توان تفکیک سی متر برداشت شده بود استفاده شد 4 سنجه سیمای سرزمین PLAND , AREA , ENN , PD برای لکههایفضای سبز شهر مشهد محاسبه گردید درنهایت شاخص پوشش گیاهی NDVI برای پهنه مورد مطالعه محاسبه شد . نتایج نشان داد در طی دوره مورد مطالعه تخریب شدیدی از لحاظ وسعت و ترکیب فضاهای سبز در این شهر رخداده است بااینحال به نظر میرسد در طی بازه زمانی موردمطالعه توزیع فضای سبز در شهر مشهد روند رو به بهبودی داشته است.

کلیدواژه ها:

سیمای سرزمین ، مدیریت شهری ، سنجشازدور ، فضای سبز ، ترکیب و توزیع