مهدی بازرگان - دانشجوی کارشناسی برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی شهری به ابزار تحقیقاتی ضروری در شهرهای معاصر برای پشتیبانی ازبرنامهریزیها و مدیریت شهری تبدیلشده است. نتایج مطالعات کیفیت زندگی میتواند به ارزیابی سیاستها،تدوین استراتژیهای مدیریت و برنامهریزی شهری کمک کرده و درک و اولویتبندی مسائل اجتماع را برای برنامهریزان و مدیران شهری به منظور ارتقای کیفیت زندگی شهروندان تسهیل سازد. بر همین اساس این تحقیق بر آن است تا بر اساس شاخصهای بهکاررفته در تحقیق کیفیت زندگی شهری در کلانشهر تهران را مورد بررسی قرار دهد. مطالعه حاضر با روششناسی توصیفی تحلیلی صورت گرفته است و همچنین برای - بررسی و تحلیل ابعاد کیفیت زندگی از آمارها و اطلاعات اخذ شده از سوی شهرداری تهران استفاده شده است. در این تحقیق برای تحلیل اطلاعات از نرمافزار ArcGIS 2.01) ( و از دستور Spatial Analysis استفاده شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که 34/2درصد ازنواحی 226 گانه شهر تهران دارای کیفیت زندگی کاملاً مناسب43/6 درصد دارای کیفیت زندگی مناسب15/4درصددارای کیفیت زندگی نسبتا مناسب 5/1 درصد دارای کیفیت زندگی نامناسب و 1/7 درصد از نواحی شهر دارای کیفیت زندگی کاملاً نامناسب می باشند

سنجش کیفیت زندگی، محیط شهری، سیستم اطلاعات جغرافیایی، کلانشهر تهران