نسترن نوحه خوان سیاح - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی تربت جام،
مهدی نیری - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی کرج و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی تربت جام
سعید تیموری

یکی از شایع ترین اختلالات گفتار و زبان، لکنت زبان است که با تداخل در برقراری ارتباط مناسب بین افراد ایجادمی شود که بر دیگر جنبه های زندگی فرد تاثیر خواهد گذاشت، از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشیآموزش معنادرمانی گروهی بر عزت نفس مبتلایان به لکنت زبان در مجموعه ای از کلینک های گفتار درمانی شهرستان مشهد می باشد. روش پژوهش حاضر با توجه به هدف نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپس از آزمون با یک گروه نیز می باشد با توجه به طرح پژوهش از آزمون t همبسته استفاده و برای سهولت در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 81 استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین عزت نفس شغلی در پیش تست کمتر از پس تست بود و تفاوت آن4/525-ومقدار T آن 5/340- و سطح معناداری آن 0/000 و درعزت نفس خانوادگی در پیش تست کمتر از پس تست بوده و تفاوت آن4/38750 و مقدار T آن -9 و سطح معناداری آن 0/000 و میانگین در عزت نفس اجتماعی در پیش تست کمتر از پس تست بوده و تفاوت آن -5/675 و مقدار t آن -5/209 و سطح معناداری آن 0/000 بود و میانگین عزت نفس عمومی در پیش تست کمتر از پس تست بوده و تفاوت آن -4/10385 و مقدار t آن -7/616 و سطح معناداری آن 0/000 نیز بدست آمد.می توان نتیجه گیری کرد روش درمانی معنادرمانی گروهی باعث افزایش و تاثیر مثبت در عزت نفس )عمومی، خانوادگی، اجتماعی، شغلی وتحصیلی( مبتلایان لکنت زبان می شود و اثر بخش می باشد

لکنت زبان، عزت نفس، معنادرمانی گروهی