مسائل و مشکلات یکپارچه سازی اراضی در شبکه آبیاری و زهکشی یاسمین و فردوس استان خوزستان (مطالعه موردی)

یکی از مسائل مهمی که در دهه های اخیر فراروی کشاورزی ایران قرار داشته شکل پراکندگی و تعدد قطعات زمین ها بوده است. پراکندگی و تعدد قطعات اراضی زراعی یکی از عناصر ساختار سنتی کشاورزی در ایران است که به تدریج کارکردهای مثبت خود را از دست داده و اکنون به یکی از مهمترین موانع اساسی در مسیربهره برداری بهینه از منابع و عوامل تولید کشاورزی بدل شده است. مشکل زمانی حادتر می گردد که با اجرای شبکه های فرعی آبیاری و زهکشی این اراضی در نتیجه واقع شدن در مسیر ابنیه و تأسیسات شبکه بازهم خردتر شوند. این موضوع ضمن آنکه از انگیزه و مشارکت کشاورزان می کاهد، سبب مقاومت آنها در همراهی با طرح توسعه شبکه های آبیاری و زهکشی نیز می گردد. بنابراین اجرای یکپارچه سازی به نتها به حل مشکل فوق کمک می کند، بلکه زمینه را برای توسعه اقتصادی- اجتماعی و فراهم شدن بستر برای بهره برداری بهینه از عوامل و منابع تولید کشاورزی مهیا می سازد. هدف این نوشتار، بیان اهداف، روش، موانع و مقاومتها و تسهیل کننده های اجتماعی و نتایج اقدامات یکپارچه سازی اراضی در طرح شبکه آبیاری و زهکشی محدوده تعاونی های تولید روستایی یاسمین و فردوس در دشت آزادگان واقع در استان خوزستان است که طی سال های 1392-1393 حین عملیات اجرایی شبکه های فرعی آبیاری و زهکشی و تجهیز و نوسازی اراضی بدان پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

یکپارچه سازی اراضی ، تعاونی های تولید ، یاسمین و فردوس ، شبکه آبیاری ، دشت آزادگان