کورش نصراله زاده - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، خیابان ولیعصر(عج)، تقاطع میرداماد، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه خواجه
سولماز افضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-سازه دانشکده مهندسی عمران دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، خیابان ولیعصر(عج)، تقاطع میرداماد، دانش

دو روش متداول بهسازی و مقاوم سازی سازه های بتن مسلح موجود عبارتند از چسباندن ورق FRP به سطح خارجی عضو مورد نظر موسوم به EB و کار گذاشتن میلگرد FRP در شیاری که در مجاورت سطح بتنی ایجاد می شود با عنوانNSM. روش دوم جدیدتر بوده و روابطی که برای محاسبه ظرفیت چسبندگی آن ارائه شده بسیار محدود است و شکل واحدی برای آن وجود ندارد. این محدودیت به دلیل عدم شناخت کافی مکانیک چسبندگی می باشد. از طرفی به نظر می رسد عوامل متعددی در محاسبه ظرفیت چسبندگی موثر هستند که خود بر پیچیدگی مساله می افزاید. در این مقاله سعی شده است با استفاده از الگوریتم ژنتیک و بر اساس داده های جمع آوری شده از مقاله های موجود رابطه ای برای محاسبه ظرفیت چسبندگی NSM FRP ارائه شود که در عین سادگی خطای قابل قبولی داشته باشد. همچنین با استفاده از آنالیز ANOVA (آنالیز واریانس) مقدار P-value پارامترهای مختلف محاسبه شده و در مورد درجه اهمیت پارامترها بحث شده است.

بتن ، بهسازی ، ظرفیت چسبندگی ، FRP ، NSM ، الگوریتم ژنتیک ، ANOVA ،