حسین پورنگ - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی
یوسف حاجی محمدزاده - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی
حسن صادقی نائینی - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی

یکی از اهداف برنامه توسعه کشور لزوم خودکفایی و رشد صنعتی است و بی تردید یکی از ارکان رشد صنایع، کارشناسان علوم مهندسی هستند. کارشناسانی که با اتکا به آموزش ها و تجربیات علمی و عملی خویش، موجب شوند تا عرصه ی صنعت به عرصه ی آزمونو خطا تبدیل نشود. هدف اصلی این تحقیق، دستیابی به الگویی آموزشی برای ایجاد پیوند مؤثر بین صنعت و دانشگاه قلمداد می شود. برای نیل به این هدف و به منظور دستیابی به درک واضح تر از شرایط آموزشی، آموزشی، رشته ی طراحی صنعتی به دلیل بهره گیری از تنوع پروژه های عملی در کنار واحدهای آموزشی تئوری برای مطالعه در این تحقیق برگزیده شد. پس از مطالعات صورت گرفته و شناخت نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیش روی هر یک از روش های آموزشی تئوری و عملی، با ضریب اختصاص به هر پارامتر در قالب جداول SWOT؛ نتیجه گیری نهایی مؤید این مطلب است که در امر آموزش، افزایش نسبت دروس عملی تجربه مجور به دروس نظری، منجر به پروزش دانش آموختگانی می شود که ضمن بهره وری در تولید علم، توانایی اثر بخشی بیشتر در صنایع کشور را نیز دارا خواهند بود.

بهره وری آموزشی، تکنولوژی آموزشی، طراحی صنعتی، طراحی مهندسی