صفورا نوروزی شیری - گروه زیست شناسی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی جهرم، ایران
محمود نجفیان - گروه زیست شناسی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی جهرم، ایران

کبد بزرگترین غده بدن است، که دارای ترشحات مختلفی می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر حفاظتی عصاره گیاه گزنه بر پروتئین کبد موشهای صحرایی تیمار شده با ژلوفن می باشد. این مطالعه تجربی روی 42 سر موش صحرائی بالغ نژاد ویستار انجام شد. موش ها به طور تصادفی به 7 گروه شش تائی کنترل، شاهد سرم فیزیولوژی، شاهد ژلوفن، شاهد گزنه، تجربی 1 و 2 و 3 تقسیم شدند. به گروه کنترل آب و غذا داده شد و هیچ ماده آزمایشی خاصی خورانده یا تزریق نشد. گروه شاهد سرم فیزیولوژی: سرم فیزیولوژی به عنوان حلال دارو دریافت کردند. گروه شاهد ژلوفن: ژلوفن به مقدار B.W. mg/Kg 400 دریافت کردند. گروه شاهد گزنه: عصاره گزنه به مقدار mg/Kg B.W.200 دریافت کردند. گروه های تجربی 1 ، 2 و 3 به ترتیب مقادیر B.W. mg/Kg 200 ، 100 ، 50 عصاره و مقدار B.W. mg/Kg 400 ژلوفن دریافت کردند. همه تزریق ها برای مدت 21 روز انجام شد. در پایان از قلب حیوانات خونگیری شد و سرم آنها مورد بررسی قرار گرفت. غلظت پروتئین کبد درگروه شاهد ژلوفن G کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل C و سایر گروهها از خود نشان داد و در گروه تجربی 3 نسبت به گروه شاهد ژلوفن G افزایش داشته اما نسبت به گروه کنترل C تغییر معنی داری نداشته است. در نتیجه ژلوفن دارای اثرات سوء بر میزان پروتئین کبد موش ها می باشد. عصاره گیاه گزنه دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و باعث کاهش اثرات منفی ژلوفن میشود.

ژلوفن، گزنه، کبد، پروتئین، موش صحرایی