جواد کاویانی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد،جغرافیای سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، نویسنده عهده دار مکاتبات
محبوبه صفایی مهر - دانشجوی کارشناسی ارشد، جغرافیای سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی
سعید صادقلو - دانش آموخته کارشناسی ارشد، جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

تقریباً همه دولت ها به واسطه تنوع عوامل فرهنگی و جغرافیایی آمیزه ای از نواحی ناهمگن هستند.حکومت ها کوشیده اند که با تقویت نیروهای همگرا و تضعیف نیروهای واگرای نواحی،پایداری دولت را تضمین کنند.هر گاه ساکنان ناحیه ای از کشور احساس کنند که ناحیه آنها به واسطه عوامل فرهنگی(زبانی و مذهبی) از فرایند توسعه و مشارکت به دور مانده اند،زمینه برای نارضایتی ناحیه ای و تحرکات ناحیه گرایانه فراهم می گردد. در نتیجه مشروعیت حکومت به چالش کشیده شده و بحران ناحیه ای شکل می گیرد.ناحیه بلوچستان ایران از یک سو به واسطه تفاوت های مذهبی،دوری از مرکز و مراودات فرهنگی،بافت زندگی عشیره ای،فقر و بیکاری،عدم مشارکت فراگیر،قاچاق،ضعف زیرساخت ها و...از سویی به علت همانندی های فرهنگی، قومی، مذهبی با دو کشور بحران زده افغانستان و پاکستان از پیامدهای بحران زایی بنیادگرایی مذهبی آنها متأثر شده که نمودهای ناحیه گرایی را در آنجا در قالب اقدامات تروریستی گروه های ملهم از اندیشه های بنیادگرای مذهبی قابل پیگیری است.نتیجه مقاله حاضر نشان داد که در صورت عدم مدیریت وضعیت کنونی و ناکامی دو کشور خاوری در پیکار با طالبان و القاعده نمودهای ناحیه گرایی تشدید خواهد شد. از این رو، نیازمند راهکارهایی است که ضمن تضعیف گونه های ناحیه گرایی، به تقویت یکپارچگی سرزمینی و همبستگی ملی بیانجامد

بلوچستان،ناحیه گرایی،تروریسم،بنیادگرایی، یکپارچگی سرزمینی و همبستگی ملی