مطالعه ای راههای افزایش میزان مشارکت سیاسی در بین هویت های قومی ایران

کشور ایران جزء یکی از کشورهای دنیا با بافت متنوع قومی و نژادی می باشد که دارای اقوام مختلف فارس، ترک، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن، ارمنی و همچنین بسیاری از خرده فرهنگ های دیگر مازندرانی، گیلکی، تالشی، تات وغیره می باشد که متاسفانه در چند دهه ای اخیر، دشمنان خارجی با اطلاع به این تنوعات فرهنگی و قومی درصدد بهرگیری از آن برای اجرایی مقاصد سیاسی برآمده اند. در این تحقیق، راههای افزایش مشارکت سیاسی با تأکید بر مناطق حاشیه ای و قومی مورد بررسی قرار دهیم. در این زمینه نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که، با انجام اصلاحاتی در زمینه ای مدیریت سیاسی فضا و از بین بردن تمرکز اداری و سیاسی ، انجام تغیرات در تقسیمات اداری و سیاسی منطبق با ویژگی های فرهنگی و طبیعی در جهت آمایش سرزمینی، از بین بردن نگاه سیاسی و امنیتی به این مناطق ، ایجاد و حمایت از موسساتدولتی و خصوصی برای حفظ و حراست از فرهنگ، زبان و آداب و رسوم قومیت ها و در نهایت برنامه ریزی در جهت توسعه و عمران این مناطق با توجه به استعدادها و پتانسیل های داخلی آنان جهت دست یابی به رشد متوازن مناطق که می تواند زمینه ای مناسبی را برای مشارکت مردم هم فراهم آورد

کلیدواژه ها:

مشارکت سیاسی ، اقوام ایرانی ، تمرکز گرایی ، تقسیمات سیاسی ، هویت قومی توسعه ای اقتصادی