جواد جمشیدی مهر - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه شهید بهشتی تهران

در شرایط کنونی، هیچ نظام و حکومتی نمی تواند با بذل همه توجه خود به مرکز، نسبت به آنچه در پیرامون می گذرد، بی تفاوت باشد و مشروعیت خود راصرفاً از قوم و گروه خاصی کسب کند. حکومت در روزگار ما ناگزیر ازمشروعیت بخشیدن و احترام به حقوق همه اقوام، مذاهب و بخش های مختلف جامعه و پاسخگویی به مطالبات و انتظارات مشروع آنان و نهایتاً استفاده از ظرفیت و توان آنها در جهت رسیدن به هدف های ملی است و ناگزیر باید آستانه تحمل خود در برابر افزایش آگاهی و مطالبات اقوام را به گونه ای افزایش دهد که بیان هر مطالبه و انتظاری به مثابه تهدید تلقی نگردد. قوم ترکمن شاخه ای از ترکان آسیای میانه اند که از عهد قدیم در صحراهای وسیع بخش سفلای رود سیحون و بین دریای آرال به زندگی کوچ نشینی روزگار می گذراندند. توجه به ظرفیتهای فرهنگی اقوام ایرانی و معرفی درست آن توسط فرهیختگان گامی مؤثر در جهت تقویت هویت ملی و مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن محسوب می شود؛ زیرا امروز همه تلاش دشمنان در راستای تضعیف فرهنگ ملی و مذهبی مردم به ویژه جوانان ما متمرکز شده است .در این تحقیق سعی گردیده روند تاریخی تحولات قوم ترکمن مورد بررسی و واکاوی قرارگیرد. روش مورد استفاده در این مقاله، توصیفی - تاریخی می باشد.

قومیت، ایران، قوم ترکمن، آداب و رسوم