مهدی زمستانی - استادیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه کردستان
احمد سهرابی - استادیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه کردستان
سیروان اسمایی مجد - دکترای تخصصی روانشناسی بالینی

هوش هیجانی (که ضریب آن به صورت 5EQ نشان داده می شود) شامل شناخت و کنترل عواطف وهیجان های خود است. به عبارت دیگر شخصی که EQ بالایی دارد سه مولفه هیجان ها را به طور موفقیتآمیزی با یکدیگر تلفیق می کند، مولفه شناختی، مولفه فیزیولوژیکی و مولفه رفتاری. اصطلاح هوش هیجانیبرای اولین بار در دهه 1990 توسط دو روانشناس به نام های مایر و سالووی مطرح شد. آنان اظهار داشتندکسانی که از هوش هیجانی برخوردارند می توانند عواطف خود و دیگران را کنترل کرده، بین پیامدهایمثبت و منفی عواطف تمایز گذارند (مایر و سالوی، 1997). تحقیقات اخیر نشان می دهد بهره هوشی بهتنهایی نمی تواند علل موفقیت افراد در زندگی یا سرکار باشد، چرا که می توان افرادی را مشاهده کرد کهضریب هوشی بالایی دارند و در تحصیل موفق بوده اند، اما در زندگی فردی موفق نیستند (مایر، سالووی وکاروسو، 2008). به اعتقاد گلمن (1995)، داشتن تحصیلات و هوش منطقی بالا به تنهایی تضمینکننده ی موفقیت افراد نیست، بلکه امروزه افراد برای موفقیت، به هوش هیجانی نیز نیازمندند. وی اظهار می دارد که بهره ی هوشی در بهترین حالت خود، تنها عامل 20 درصد موفقیت های زندگی است. 80 درصد موفقیت ها به عوامل دیگری وابسته است و سرنوشت افراد در بسیاری از موارد در گرو مهارت هاییاست که هوش هیجانی را تشکیل می دهند.