بررسی رابطه دلزدگی زناشویی، تاب آوری و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی پرستاران متأهل

در پژوهش حاضر، به بررسی رابطه دلزدگی زناشویی، تاب آوری و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی پرستاران پرداختهشده است. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه پرستاران متأهل در بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1392 بود. از جامعه مذکورتعداد 200 نفر (137 نفر زن و 63 نفر مرد) به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش،پرسشنامه ی دلزدگی زناشویی پاینز (CBM) ، پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1998)،پرسشنامه تاب آوری دیویدسون و کانرز (2003) و پرسشنامه حمایت اجتماعی زیمت و همکاران (1987) بود. طرح پژوهش ازنوع همبستگی بود که نتایج فرضیه ها با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که همبستگی دلزدگی زناشویی، تاب آوری و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی درسطح p<0/001 معنادار می باشند و هر سه متغیر پیش بین در مجموع قادرند در حدود 0/33 از واریانس کیفیت زندگیپرستاران را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حمایت اجتماعی ، دلزدگی زناشویی ، کیفیت زندگی