امید شاپورگان - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشکده فنی دانشگاه تهران
قادر فرجی - استادیار مهندسی مکانیک، دانشکده فنی دانشگاه تهران

در این مقاله با توجه به روش جدید شکل دهی شدید پلاستیک با نام استحکام دهی بر لوله با استفاده از لایه لاستیکی RPTS سعید در بهینه سازی نحوه طراحی و قطر بخش محدب سنبه سداریم. در فرایند ذکر شده یم سنبه که دارای قسمتی محدب در مرکز آن است به داخل لوله را نمی شود در حالی که توسط یک لاستیک استوانه ای مقید گشته است. در نتیجه قطر اولیه لوله به طور موضعی افزایشی یافته و سپس با پایین تر رفتن سنبه توسط فشار الاستیک به ابعاد اولیه خود برمی گردد. مدل سازی با استفاده از نرم افزار المان که محدود آباکوس بر روی آلومینیوم خالص تجاری به اجرا درآمد. طراحی سنبه بر اساس مدل انحنای کروی صورت گرفت. مدل سازی المان که محدود نشان داد بیشترین کرنش در عین سلامت نمونه هنگامی حاصل می شود که قطر بخش محدب، حداکثر به اندازه قطر خارجی لوله باشد. روش ارائه شده دارای مزیت های عمده شامل همگنی کرنش اعمال شده و همچنین نیروی مورد نیاز بسیار کمتر نسبت به روش TCP می باشد. این مقدار برای روش TCP ؛ Ton 14 است درحالی که برای ارائه شده با استفاده از سنبه کروی این مقدار برابر Ton 11.5 می باشد. استفاده از یک سنبه توپر نسبت به سایر روش ها کاهش کمان سنبه و امکان شکل دهی لوله های با ضخامت کمتر و بلندتر را نوید می دهد. نتایج تحلیل با نرم افزار المان به محدود آباکوس نشان می دهد در حالت بهینه به اعمال کرنشی در حدود یک در هر پاس از فرایند میسر است. در مقاله اخیر به دنبال این هستیم تا با طراحی مناسب تر سنبه و بهینه کردن پارامترهای وابسته به کرنش های بالاتری دست یابیم و اثرات انحنا را مورد ارزیابی قرار دهیم.

لوله های جدار نازک، تغییرشکل شدید پلاستیک، سنبه و لاستیک، نرم افزار المان که محدود، ابرکشسان