حسین شجاعی

تولید علوم انسانی- اسلامی بدون استفاده از قرآن و حدیث امری تهی است به همین خاطر تنها در صورتی می توان ادعای تولید علم دینی را نمود که ابتناء کار بر قرآن و حدیث باشد. طبیعت کار با این دو منبع مقدماتی را می طلبد که در صورت بی اعتنایی به آنها نتایج به دست آمده از حجیت شرعی برخوردار نخواهند بود. به همین خاطر پژوهشگری که قصد ورود به عرصه تولید علوم انسانی- اسلامی را دارد بایستی آشنایی لازم در زمینه قواعد کار با این منابع را نیز داشته باشد. در این میان کار با احادیث به سبب لزوم احراز قطعیت صدور و همچنین پیچیدگی های فراوانی که از حیث سند و متن دارد توجه بیشتری را می طلبد. مقاله پیش رو با تمرکز بر اهمیت نقدسندی و همچنین معرفی روند آن سعی در معرفی قواعدی دارد که پژوهشگران علوم انسانی- اسلامی در زمینه تولید علم دینی بایستی متفطن بدان باشند.

علوم انسانی-اسلامی، قرآن، حدیث، نقد سند، نقد متن