فریده عبداله زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان
حسین آروئی - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

به لیمو (Lippia citroiodora) درختچه ای است خزان دار، برگ ها، بخش اصلی دارویی این گیاه را تشکیل می دهند. از آنجا ک میزان تولید محصول، با میزان عرضه عناصر معدنی و آلی خاک که برای آنها قابل استفاده باشد،متناسب است، تحقیقی بر روی برخی خصوصیات کمی و کیفی به لیمو به منظور بررسی و مقایسه تاثیر کودها با منشا مختلف آلی و شیمیایی انجام گرفت. بدین م ظور قلمه های ریشه دار شده گیاه به لیمو در اوایل فصل بهار در گلدان هوای آزاد کشت شد. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 ، تکرار انجام شد. تیمارها شامل نوع کود در چهار سطح و هریک در سه سطح شامل : کود کلات آهن (0 و 2 و 4 در هزار) نانو کلات آهن (0 و 2 و 4 در هزار)، چای کمپوست (0 و 3 و 5 در هزار) و نیتروکسین ( 0 و 0.25 و 0.5 در هزار) می باشد. بستر کاشت شامل خاک باغچه، ماسه و کود گاوی به نسبت مساوی می باشد. تیمارها در 3 نوبت و به فاصله هر 15 روز یکبار اعمال شدند. نتایج حاصل از آزمایش صورت گرفته حکایت از این داشت که کود زیستی نیتروکسین در مقایسه با سایر تیمارهای کودی به کار رفته، به طور سودمندتری باعث افزایش عملکرد رویشی و درصد اسانس گیاه به لیمو گردید. پس از کود زیستی نیتروکسین، نانو کلات آهن در وضعیت بهتری در مقایسه با کودهای دیگر قرار داشت. در این شرایط بهترین واکنش گیاه به لی زمانی اتفاق افتاد که سطوح متوسط این کود (2 در هزار) به کار رفته بود. کود چای کمپوست اگر چه باعث تولید بایومس بیشتردر مقایسه با عدم کاربرد آن شد ولی تغییر چندانی در میزان اسانس مشاهده نشد.

به لیمو، نیتروکسین، چای کمپوست، کلات آهن، نانو آهن، عملکرد، اسانس