علیرضا سعیدی - دبیرجمعیت کاهش خطرات زلزله ایران
محمدرضا شامی - استادگروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحدزنجان

کشور ایران جزء ده کشور حادثه خیز دنیا بحساب می آید بطوری که از 41 نوع پدیده بلاخیز شناخته شده در جهان، 33 مورد آن در کشورمان حادث می گردد. یکی از این حوادث سیل و طغیان رودخانه ها می باشد که طبق نظر متخصصین هر ساله خسارات زیادی به مزارع، مناطق مسکونی و زیرساخت ها وارد آورده و در برخی مـوارد باعـث مـرگ بـسیاری از انـسان ها و دام هـا می شود که در نتیجـه باعـث تخریـب سـاختار اجتمـاعی جوامع و خسارات مالی و جانی فراوانی می گردد. با توجه به بالا بودن دفعات رخداد این پدیده و آثار تلخی که بر پیکره جامعه انسانی کشور باقی می گذارد لازم است تا برای عدم تکرار اشتباهاتی که در این سالیان موجب مرگ و خسارات مالی فراوان برای کشورمان شده است برنامه ریزی مدون و راهکارهای مناسبی اندیشیده و تمهیداتی برای کاهش خسارات اندیشیده شود.متاسفانه در طی این سال ها هنوز در کشورمان ساز و کاری که بتواند این خلاء موجود را پر نماید و به طور موثر از آن جهت کنترل نتایج نامطلوب حادثه سیل بهره گرفته شود در نظام مدیریت بحران و سازمان های مربوطه تهیه و تنظیم نشده است. در این مقاله با رویکردی توصیفی تحلیلی با بررسی حادثه سیل توچال ورامین، علل وقوع این حادثه بیان و اقدامات جهت مدیریت این بحران مورد بررسی قرار گرفته شده است تا به عنوان نخستین گام در مستندسازی روند مدیریت بجران بتوان از تکرار اشتباهات جلوگیری و از حادثه سیل پاکدشت ورامین برای مدیریت بهتر سیلاب های بعدی درس آموزی شود. در همین راستا ضمن بررسی اتفاقات و روش های مدیریتی انجام شده جهت کنترل بحران ضمن بهره گیری از اطلاعات جمع آوری شده بصورت میدانی، از مصاحبه ها و گزارشات رسمی نیز استفاده شده و در پایان راهکارهایی عملی جهت مدیریت این رخداد منطبق با چرخه مدیریت بحران ارائه شده است

مدیریت بحران، سیل، توچال ورامین