توسعه سیستمهای پیشآگاهی خطر بیابانزایی مبتنی بر نگرش سیستماتیک مدلهای یکپارچه مدلهای مردم محور
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: هفتمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران
- کد COI اختصاصی: INDM07_049
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 809
نویسندگان
دانشجوی دکتری بیابانزدایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آبخیزداری
استاد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آبخیزداری، گروه مدیریت مناطق بیابانی
استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آبخیزداری، گروه مدیریت مناطق بیابانی
دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آبخیزداری، گروه مدیریت مناطق بیابانی
چکیده
بیابانزایی، به عنوان یک فرآیند مهم چالش زیست محیطی، باعث افزایش شدت و اثر سایر مخاطرات طبیعی و محیطی میشود. امروزه موضوع امنیت غذایی، خشکی و خشکسالی و همچنین مسئله بیابانزایی به عنوان مخاطرات از نوع دوم، که.) به آرامی و در مدت طولانی اثرگذار است، مورد تاکید کارشناسان بوده و از اهمیت ویژهای برخورداراند )خسروی، 1331 اهمیت بیابانزایی به عنوان یک نگرانی زیستمحیطی و تاثیر آن برکشورهای مواجه با خشکسالی، به ویژه در آفریقا، در اجلاس زمین در شهریور سال 1332 میلادی اعلام شد و باعث انجام مذاکرات کنوانسیون سازمان ملل متحد، برای مقابله باتوسعه بیابانزایی گردید. در این کنوانسیون، تشخیص معیارها و شاخصها، نظارت بر روند بیابانزایی، ارزیابی و توسعه سیستمهای پیشآگاهی، به عنوان اجزای جداییناپذیر رویکرد جامع مدیریت خشکسالی و بیابانزایی در مقیاسهایزمانی مکانی مشخص گردید - Grasso,2012) (. ارزیابی بیابانزایی در هر منطقه، با پایش تغییر معیارها و شاخصها در طی دورههای زمانی مختلف، با تجزیه و تحلیل دادههای سری زمانی و ارائه سیستمهای پیشآگاهی، امکان پذیر میگردد( Nunez et al,2009 .) استراتژی اصلی مدیریت ریسک مخاطرات محیطی به ویژه بیابانزایی و تخریب زمین، جلوگیری از افزایش و یا انتقالعوارض جانبی مخاطرات از طریق فعالیتها و اقدامات پیشگیرانه است . در این راستا، سیستمهای پیشآگاهی بیابانزایی با استفاده از شبکههای موجود اندازهگیری و پایش، مراکز هشدار، ارزیابی، نظارت و ظرفیتهای مدلسازی، شبکههایمخابراتی، آمادگی و ظرفیت پاسخ، امکان این مدیریت را امکانپذیر میسازد ) UNISDR, 2009 .) سازماندهی به برنامههای مقابله با بحران قبل از وقوع، آسانتر، کمخرجتر و موثرتر است تا در بحبوحه وقوع خطر؛ سیستمهای پیشآگاهی و اخطار اولیه، بخشی از استراتژی آمادگی است و نحوه خاصی از بکارگیری سیستمهای اطلاعاتیمیباشد که به شناخت خطر و شرایط بحرانی آن کمک میکند و نیازمند پشتیبانی کامپیوتر است. در حقیقت سیستمهای پیشآگاهی، یاور مدیران در زمینه جمعآوری، پردازش و توزیع اطلاعات به روش سیستماتیک هستند )هادیزاده بزاز،1331 (. سیستمهای پیشآگاهی در سایر زمینهها؛ از جمله خطرات طبیعی، ژئوفیزیک و بیولوژیکی، اجتماعی و سیاسی، مخاطرات صنعتی، بهداشتی و شخصی نیز کاربرد دارد . در اصطلاحات فعلی ISDR 2004 (، سیستمهای پیشآگاهی "ارائه ( اطلاعات به موقع و موثر، از طریق نهادهای شناخته شده، که اجازه میدهد تا افراد در معرض خطر، آمادگی اقدام برای جلوگیری یا کاهش خطر و ارائه پاسخ موثر را بدست آورند" تعریف میشود. سیستمهای پیشآگاهی به عنوان جزء کلیدی استراتژیهای کاهش رخداد و حوادث طبیعی به رسمیت شناخته شده است و برنامه عمل) 1NAP ( سازمان ملل در تمام سطوح و از مقرون به صرفهترین اقدامات برای کاهش اثرات حوادث طبیعی محسوب میشوند. علاوه بر این، روند اجرایدستور کار 21 2 و همچنین پیگیری فرآیندهای سال 2002 در اجلاس جهانی توسعه پایدار، بر اهمیت لزوم سیستمهای پیشآگاهی افزوده است ) ICCD/COP, 2007کلیدواژه ها
مقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.