لیلا طهمورث نژاد
رضا سلامی

تکنولوژی با وجودی که عامل اساسی توسعه در کشورهای پیشرفته به شمار می رود، به تنهایی نمی تواند ارزش افزوده ای برای پدید آورنده آن داشته باشد، مگر اینکه این تکنولوژی تجاری شده و در یک محصول یا فرآیند مورد استفاده قرار گیرد و یا به گونه ای دیگر لیسانس آن به شرکت های صنعتی واگذار شود. در این میان به منظور ارتقا رشد اقتصادی کشورها، تجاری سازی تکنولوژی هایی که در دانشگاه ها توسط محققین تولید می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد، چرا که دانشگاه ها با دسترسی به محققان و لابراتوارهای گسترده نقش کلیدی را در تولید دانش و افزایش ظرفیت نوآورانه ایفا می کنند. یکی از مهمترین روش های توسعه چنین تکنولوژی هایی تمرکز بر رشد و توسعه شرکت های spin-offبرخاسته از دانشگاه می باشد که در بستر دانشگاه ها بوجود آمده و رشد می کنند. امروزه توسعه کارآفرینی و توجه جدی به تجاری سازی نوآوری های دانشگاه ها مراحل ابتدایی خود را به ویژه در کشورهای در حال توسعه سپری می کند و مراحل و فرآیندهای آن در مرحله اجرا به خوبی مشخص نمی باشد. علاوه بر این امر فضای حاکم بر دانشگاه ها در بیشتر موارد تحقیقاتی بوده و کمتر به رشد و توسعه کارآفرینی توجه می شود. اغلب دانشگاه ها به تولید دانش بسنده کرده و تجاری سازی نو آوری ها و نتایج تحقیقات دانشگاهی را در حوزه فعالیت های صنعت قلمداد می کنند، در حالیکه نیاز مبرمی وجود دارد مبنی بر اینکه قدم های اساسی در راستای رفع این شکاف بین صنعت و دانشگاه برداشته شود. در این مقاله به مدل های نوآوری پرداخته می شود که تلاش می کنند نتایج تحقیقات دانشگاه را به خصوص در زمینه تکنولوژی های جدید به بستر اقتصادی جامعه منتقل کنند و در توسعه اقتصادی کشور سهیم شوند. همچنین نقش شرکت های spin-off در این راستا بررسی شده و راهکارهای اجرایی در این زمینه ارایه می شود .