عباس پاکدل - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی- مدرس دانشگاه پیام نور

امروزه تنها راه بهرهگیری مؤثر از منابع انسانی استفاده از سبک مدیریت مشارکتی است. مدیریت مشارکتی با مفهوم مشارکت علاقه مندانه کارکنان در تصمیم گیریهای سازمانی نه تنها یک سبک مدیریتی، بلکه یک ضرورت اخلاقی است چرا که علاوه بر تاثیر بسزایی که در افزایش تعهد کاری، رضایت شغلی و بهره وری کارکنان دارد، همفکری در کارهای گروهی و احترام به شخصیت افراد را ارج نهاده، نیاز نیروی انسانی به برابری و اظهار وجود را برآورده میسازد.از طرف دیگر استفاده بهینه از تمام سرمایه های سازمانی اعم از مالی، فیزیکی و انسانی بدون بهره گیری از سرمایه اجتماعی با تعریف شبکه روابط متقابل توام با اعتماد بین اعضای سازمان، ممکن نخواهد بود. از بین رفتن یا خدشه دار شدن اعتماد به عنوان تاثیر گذارترین مؤلفه تشکیل دهنده سرمایه اجتماعی باعث خواهد شد ضمن کاهش روحیه کاری و دلبستگی کارکنان به اهداف سازمانی، موفقیت مدیریت مشارکتی که تاکید اصلی آن بر همکاری داوطلبانه کارکنان است، با چالش روبرو شده و به تبع موفقیت کل سازمان در دستیابی به اهداف خود را با مشکل مواجه نماید. هدف اصلی این مقاله کمک به مفهوم سرمایه اجتماعی سازمانی و نقش کلیدی آن در موفقیت مدیریت مشارکتی است و در نظر دارد با بهره گیری از منابع موجود و تحقیقات انجام شده در این زمینه به تبیین و توضیح این موضوع بپردازد.

سرمایه اجتماعی، اعتماد، مشارکت، مدیریت مشارکتی