بررسی جامعه شناختی تاثیر توسعه اجتماعی بر همگرایی فرهنگی سیاسی کردها (مطالعه موردی: -مناطق کردنشین ایران، عراق و ترکیه در دهه اول هزاره سوم)

توسعه ی اجتماعی با شاخص های مختلف و مهم اش، آیینه ای تمام نما و یکی از مفاهیم اصلی در تشخیص سبک وکیفیت زندگی مردم یک کشور، جامعه ای خاص یا فرد است که هم از سایر متغیرهای اقتصادی سیاسی و داخلی و - خارجی تاثیر می پذیرد و هم بر جوانب مختلف تاثیر می گذارد. از طرف دیگر کردهای ساکن سه کشور استراتژیک ترکیه، ایران و عراق در بسیاری از معادلات برنامه ریزی و سیاست های اجرایی کلان، نقش و سهم بسزا دارند. وضعیت کنونی کردها و آینده آنان از نظر همگرایی و واگرایی یکی از دغدغه های کشورهای متولی و مرکزی است از این رو تحقیق حاضر در پی بررسی تاثیر بر خی از فاکتورهای توسعه اجتماعی همانند ارتقای سطح تحصیلات و عزت نفس جامعه، ثبات و امنیت، مساوات خواهی، آزادی انتخاب و اراده سیاسی و جنسیت بر همگرایی و واگرایی فرهنگی سیاسی کردهای این سه منطقه میباشد. از برجسته ترین یافته های این پژوهش میتوان گفت که کردهای ایران از لحاظ نرخ باسوادی، ضریب نفوذ بیمه، ثبات و امنیت و مصرف رسانه ای دارای وضعیت بهتر و بالاتری نسبت به ترکیه و عراق هستند.کردهای ترکیه از لحاظ درصد اشتغال و شهرنشینی از سایر مناطق وضعیت بهتری داشته اند و کردهای عراق از لحاظ آزادی انتخاب و اراده سیاسی رتبه بهتری داشته اند. زنان کرد ترکیه، نسبت به سایرین دارای میزان آگاهی و مشارکت بیشتری بوده اند در حالت کلی، پیش بینی می شود که همگرایی این سه منطقه از لحاظ اجتماعی و فرهنگی به دلیل مصرف رسانه ای، توزیع عناصر ادبی، اشتراکات تاریخی و زبانی، ارتقای سطح تحصیلات و آگاهی بیشتر شده و می شود و این تمایلات و گرایشات قابل مشاهده است. اما همگرایی از لحاظ سیاسی به دلیل تفاوت برنامه های سندچشمانداز دولت های مرکزی، حساسیت منطقه، دخالت ابرقدرت ها در معادلات سیاسی منطقه، تمایل و اهتمام اکراد به آرامش و پیشرفت وامنیت ،قابل تحقق نمی نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه اجتماعی ، همگرایی سیاسی ، چند گانگی فرهنگی