زیبا رضایی شهابی - آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب
رحمان مسکونی - آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب

در این پژوهش تأثیر فعالیت بدنی استقامتی و مقاومتی هورمون های جنسی و علائم سندرم پیش قاعدگی دانشجویان غیر ورزش کار بررسی شده است. روش بکار گرفته شده در این تحقیق نیمه تجربی بود. آزمودنی های این تحقیق 29 نفر از دانشجویان غیر ورزش کار دانشگاه آزاد اسلامی واحد میاندوآب با میانگین سنی 22/5 بودند، چه به صورت تصادفی از میان افرادی که مبتلا به سندرم پیش قاعدگی تشخیص داده شده بودند، انتخاب شدند برای تجزیه و تحلیل تغییر داده های پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t وابسته با سطح معنی داری 0/5 استفاده شد. نتایج نشان دادند که انجام هشت هفته فعالیت بدنی هوازی باعث کاهش علائم جسمانی سندرم پیش قائدگی (از 1/11 به 0/6 درصد) کاهش علائم روانی (از 1/16 به 0/71 درصد) کاهش هورمون استروژن ( از 110/33 به 93/66 پیکوگرم در میلی لیتر) و افزایش هورمون پروژسترون ( از 2/78 به 3/95 نانوگرم در میلی لیتر) شد. انجام 8 هفته فعالیت مقاومتی باعث کاهش علائم جسمانی ( از 0/97 به 0/71 درصد) کاهش علائم روانی ( از 0/96 به 0/47 درصد) و کاهش هورمون استروژن ( از 108/57 به 97/14 پیکوگرم در میلی لیتر)شد. تمرین مقاومتی تأثیر معنی داری روی هورمون پروژسترون نداشت (از 3/48 به 3/07 نانوگرم در میلی لیتر) در مقایسه ای کلی اثر تمرین مقاومتی و استقامتی بر علایم سندرم پیش قاعدگی ، تمرینات هوازی مؤثرتر بود تمرینات هوازی منجر به کاهش هورمون استروژن و افزایش مقادیر پروژسترون شد.فعالیت مقاومتی نیز باعث کاهش مقادیر استروژن شد اما تغییری در هورمون پروژسترون نداشت.

سندرم پیش قائدگی،تمرین هوازی،تمرین مقاومتی،هورمون استروژن،هورمون پروژسترون