موانع کاربرد فناوری اطلاعات در درس تربیت بدنی مدارس هوشمند دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر شناسایی موانع کاربرد فناوری اطلاعات در درس تربیت بدنی مدارس هوشمند دوره ابتدایی اداره آموزش و پرورش منطقه انزلی می باشد. از این رو، تمامی آموزگاران تربیت بدنی، معاونان پرورشی و تربیت بدنی، مدیران مدارس، معاون آموزگاران چند پایه و تک پایه که درس تربیت بدنی را خودشان تدریس می کنند به صورت برابر با جامعه آماری انتخاب شدند (n=161) و به پرسش نامه محققان ساخت 34 سؤالی پنج ارزشی لیکرت پاسخ دادند و روایی صوری و محتوایی پرسش نامه بر اساس اصلاحات محققان مدیریت ورزش مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (91%) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی برای اولویت بندی هر یک از آنها به از آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که بر اساس تبیین واریانس تجمعی 69 درصدی و با حذف پنج گویه، تعداد شش مانع انسانی (6/87) امکاناتی-تجهیزات (6/11) فنی (4/45) فرهنگی(4/41)مالی(2/75) و توانایی حرفه ای(2/24) شناسایی شدند و نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد که هر کدام از آنها به ترتیب مهم ترین نقش برای عدم کاربرد فناوری اطلاعات در ورزش و درس تربیت بدنی مدارس هوشمند مقطع ابتدایی را داشتند. (فرمول در متن اصلی مقاله) به نظر می رسد که برنامه های آموزشی و دوره های ضمن خدمت برای آموزگاران تربیت بدنی مدارس در سطح بسیار پایینی قرار دارد، چرا که نگرش های منفی معلمان تربیت بدنی، مهارت ها، دانش و روش های تدریس سنتی و عدم تخصصی بودن آنها، مهم ترین عامل برای عدم کاربرد فناوری اطلاعات در درس تربیت بدنی مدارس هوشمند ابتدایی بشمار می رود. بنابراین انتظار می رود که علاوه بر بهبود امکانات و زیرساخت های مناسب تشکیل گروه های طراحی شغل و دوره های ضمن خدمت برای تغییرات نگرشی تمامی افرادی که درس تربیت بدنی تدریس می کنند و فناوری اطلاعات و نیز راه اندازی و المپیادهای ورزشی درون مدرسه ای، منطقه ای، استانی و کشوری می تواند عامل اثرگذار در این زمینه باشد.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، دانش اموزان ابتدایی ، اموزگاران تربیت بدنی ، مدارس هوشمند