اتر ترکیبی تمرین استقامتی و سه دوز داروی اتورواستاتین بر شاخص های اسیب قلبی در موش های صحرایی نر نژاد ویستار پس از انفارکتوس تجربی میوکارد

مشخص شده است که استاتین ها و فعالیت ورزشی هر دو دارای اثرات سودمندی در پیشگیری از بیماری های قلبی - عروقی هستند با این حال، مصرف طولانی مدت داروهای استاتینی به ویژه در دوز های بالا دارای اثرات جانبی نامطلوبی است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین استقامتی و سه دوز داروی اتورواستاتین بر شاخص های آسیب قلبی در موش های صحرایی به دنبال انفارکتوس میوکارد است. 75 سر موش صحرایی (10-8 هفته ای با میانگین وزن 10 ± 230 گرم )به طور تصادفی به 9 کروه شم،کنترل،تمرین استقامتی،اتووارستاتین،(5-10-15 میلی گرم /کیلوگرم )و تمرین + اتورواستاتین (5-10-15 میلی گرم/کیلوگرم)تقسیم شدند انفارکتوس میوکارد به وسیله تزریق زیر جلدی ایزوپرنالین (mg/kg 150) در 2 روز متوالی القا شد. مداخله ای دارویی و استقامتی 2 روز پس از انفارکتوس میوکارد شروع و به مدت 4 هفته دوام یافت .جهت بررسی اسیب نکروزی و میزان یافت فیبروزی به ترتیب از رنگ امیزی هماتوکسیلین- ائوزین-تری کرم ماسون استفاده شد داده ها با استفاده از ازمون تحلیل واریانس یکطرفه در سطح p<0/05 و ازمون تعقیبی شفه تحلیل شدند. ترکیب تمرین استقامتی و دوز های مختلف داروی اتورواستاتین باعث کاهش معنی دار میزان اسیب نکروزی و بافت فیبروزی در مقایسه با گروه کنترل گردید. p<0/01 تمرین ورزش استقامتی به تنهایی باعث افزایش غیر معنی دار میزان اسیب نکروزی p<0/07 افزایش معنی دار بافت فیبروزی p=0/001 در مقایسه با گروه کنترل گردید. دوز های مختلف داروی اتورواستاتین به تنهایی باعث کاهش معنی دار میزان اسیب نکروزی در مقایسه با گروه کنترل گردید. p=0/001 اما اختلاف بین این گروه ها و گروه کنترل از نظر میزان بافت فیبروزی تنها در دوز 15 میلی گرم/کیلوگرم از لحاظ اماری معنا دار بود p=0/001 به طور کلی نتیجه این مطالعه نشان داد که ترکیب تمرین استقامتی و دوز های مختلف داروی اتورواستاتین در بهبود شاخص های اسیب قلبی ناشی از انفارکتوس میورکارد موثر تر از تمرین و دارو به تنهایی میباشد با این حال،استفاده از تمرین استقامتی در کنار درمان دارویی نمی تواند باعث کاهش دوز مصرفی اتورواستاتین گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، اتورواستاتین ، انفارکتوس ، میوکارد ، موش صحرایی