مقایس ناهنجاری های گردپشتی،قوس کمر و شکم افتاده در دختران جوان

یکی از ضروری ترین نیازهای انسان دارا بودن وضعیت مطلوب جسمانی است که نشان دهنده سلامت جسمانی و تندرستی است.که این جزء اهداف حوزه ورزش و تربیت بدنی می باشد. برای حصول هدف های عینی تربیت بدنی، فرآیند ارزشیابی امری ضروری تلقی می شود. کارکرد این تحقیق از آنجا است که آگاهی از وضعیت قامتی اسکلتی - عضلانی از آن عوامل مهمی در برنامه ریزی و پیشبرد اهداف تربیتی و آموزشی سلامت جامعه و جلوگیری از بیماری های ناشی از بی تحرکی است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه ناهنجاری های گرد پشتی، قوس کمر و شکم افتاده در دختران جوان می باشد 210نفر از افراد جامعه (دختران دانشجوی 25 - 18 ساله شهرستان چابهار) به صورت داوطلبانه و به طور تصادفی در دسترس انتخاب شدند در این تحقیق از آزمون نیویورک و صفحه شطرنجی هم زمان برای سنجش ناهنجاری های بالاتنه استفاده شده است. برای مقایسه ناهنجاری های مدنظر در آزمودنی ها، از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد و رتبه در صدی) و از ازمون کلمونگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و در تحلیل پژوهش به دلیل عدم نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس برای مقایسه شاخص های مدنظر متناظر استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش در ناهنجاری گرد پشتی درجه یک دختران 24 سال، درجه سه دختران 22 سال و درجه پنج دختران 25 سال بیشترین در صد فراوانی را داشتند و ناهنجاری شکم افتاده درجه یک دختران 22 ساله، درجه سه دختران 24 ساله و درجه پنج دختران 23 سال بیشترین در صد فراوانی را به خود اختصاص دادند بنا به یافته های آزمون کروسکال والیس در پارامترهای وضعیت ستون فقرات در سطح معنی داری (0/05)، بین شاخص های وضعیت شکمی (شکم افتاده) (0/01) و وصیت کمری (قوس کمر) (0/02) اختلاف معنی داری دیده شد اما بین شاخص وضعیت ستون فقرات سینه ای (گرد پشتی) (0/06)اختلاف معنی داری یافت نشد. از نتایج تحقیق حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که به طور کلی با افزایش سن میزان ناهنجاری های اسکلتی عضلانی افزایش می یابد که احتمالاً به دلیل سبک زندگی و بی تحرکی و رفاه بیش از حد، حذف کارهای عضلانی و فعالیت های جسمانی و فقر حرکتی و همچنین عادات غلط در فعالیت های روزمره و عدم توجه و پیگیری افراد جهت درمان و پیشگیری است.