تاثیر 10 هفته تمرین استقامتی و سرعتی و یک دوره بی تمرینی بر میزان رزیستین سرمی دانشجویان پسر غیر ورزشکار

با توجه به نقش و اهمیت تربیت بدنی در سلامت انسان و جلوگیری از بیماری های قلبی - عروقی در بین افراد جامعه، هدف این پژوهش بررسی تأثیر 10 هفته تمرین استقامتی و سرعتی و یک دوره تمرینی در میزان رزیستین دانشجویان پسر غیر ورزشگاه می باشد از بین 339 دانش که واحد تربیت بدنی (1) را در ترم دوم سال تحصیلی 92 - 93 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان انتخاب نموده اند تعداد 39 دانشجو به طور تصادفی انتخاب و در سه گروه 13 نفری،گروه استقامتی، به سرعتی و گروه کنترل قرار گرفتند. و به مدت 10 حرکت و هفته ای سه جلسه با مادر و شدت مشخص به طور جداگانه به تمرین پرداختند، در یک مطالعه تأثیر تمرینات استقامتی و سرعتی بر متغیرهای مورد نظر، جهان گیری در سه مرحله و به صورت 14 ساعت ناشتا قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از پایان دوره تمرینی به عمل آمد. بدین منظور برای مطالعه معنی داری درون گروهی در مراحل مختلف سازمان اندازه گیری های مکرر و همچنین از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه است و برای اختلافات بین گروهی، از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. سطح معنی داری (فرمول در متن اصلی مقاله) تعیین شد.مقادیر رزیستین سرمی در گروه استقامتی و سرعتی،مقادیر رزیستین کاهش معنی داری داشته است و پس از چهار هفته بیش تمرینی این مقادیر مجدداً افزایش معنی داری پیدا کرده است. (فرمول در متن اصلی مقاله) تمرینات استقامتی و سرعتی می توانند یک شیوه غیردارویی و به عنوان راهکار مناسب و روشی کم هزینه و استاندارد برای پیشگیری از بروز بیماری های قلبی - عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، تمرین سرعتی ، بی تمرینی ، رزیستین ، غیر ورزشکار