حسام الدین حائری - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشکده روانشناسی و مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد،ایران

فرزند پروری به شیوه غالب بر تربیت فرزندان از سوی والدین اشاره دارد و بر چگونگی رشد و تکوین شخصیت کودکان تأثیر به سزایی دارد. شیوه های فرزند پروری مجموعه ای از گرایش ها، اعمال و جلوه های غیرکلامی است که ماهیت تعامل کودک و والدین را در تمامی موقعیت های گوناگون مشخص می کند. در کشورهای غربی تحقیقات گسترده ای در مورد سبک های فرزند پروری و پیامدهای آن صورت گرفته است و بر آن اساس چهار سبک فرزند پروری مطرح شده است: فرزند پروری مقتدرانه، مستبدانه، سهل گیرانه و مسامحه کارانه. این طبقه بندی بر پاسخ دهی و تقاضای والدین مبتنی است. در متون و احادیث اسلامی نیز به شیوه تربیت فرزندان از دیدگاه معصومین (ع) اشاره شده است. از دیدگاه اسلامی مسئولیت اصلی فرزند پروری به عهده پدر و مادر است. آن ها باید برای آموزش و تربیت فرزند، بهترین شیوه ها را به کارگیرند. با توجه به اهمیت فرزند پروری، مطالعه حاضر باهدف مقایسه شیوه فرزند پروری از دیدگاه اسلام و رفتارگرایی صورت گرفته است. بدین منظور رفتارگرایی و انواع سبک های فرزند پروری با فرزند پروری اسلامی مورد مقایسه قرارگرفته است. این پژوهش از نوع مروری می باشد که طی آن تعدادی مقالات مرتبط با موضوع از منابع معتبر علمی استخراج شده و پس از ارزیابی مناسب ترین آن ها برای این مقاله استفاده شده است.

شیوه های فرزند پروری، رفتارگرایی، فرزند پروری اسلامی