ابراهیم مسعودنیا - دانشیار جامعهشناسی پزشکی، دپارتمان جامعهشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان
آرش فراهانی - کارشناس ارشد جامعه شناسی، دپارتمان جامعه شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان

مقدمه: بیماری های قلبی و عروقی و به ویژه آنفارکتوس میوکارد، عامل اول مرگ و میر در ایران و جهان هستند. سبب شناسی انفارکتوس میوکارد بسیار پیچیده است. یکی از ریسک فاکتورهایی که در مطالعات مرتبط با اتیولوژی اختلال های قلبی و عروقی نادیده گرفته شده، سازگاری خانواده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه میان نارسایی در سازگاری خانواده و خطر بروزانفارکتوس میوکارد انجام شده است. این پژوهش در قالب یک طرح مورد - شاهد و بصورت مقطعی انجام شد. داده ها از دو گروه یعنی 50 نفر از بیماران با علائم انفارکتوس میوکارد (گروه مورد) مراجعه کننده به مراکز درمانی تخصصی قلب عروق حشمت رشت مرکز تخصصی قلب تهران ، و 50 فرد سالم (گروه شاهد) که فاقد علائم انفارکتوس میوکارد بودند جمع آوری شد. ابزار گردآوری داده ها شاخص ارزیا بی سازگاری و انسجام خانواده (FACESII) بود. داده ها با استفاده از روش مانوا (MANOVA) تحلیل شدند. تفاوت معناداری بین گروه مورد و شاهد از نظر متغیرهای کنترل: سابقه سکته قلبی، تحصیلات،سابقه مصرف سیگار، سابق کلسترول و فشار خون (p >0/01) و سابقه دیابت (p >0/05) وجود داشت. همچنین، تفاوت معناداری میان دو گروه از نظر شاخص سازگاری وجود داشت (p >0/01) نارسایی در سازگاری خانواده ها، از ریسک فاکتورهای مهم در ابتلای به انفارکتوس یوکارد است. بنابراین لازم است برای پیشگیری از اثرات منفی نارسایی در وضع سازگاری خانواده ها مداخلات اجتماعی رفتاری آموزشی برای خانواده ایرانی تدوین شده و انجام پذیرد.

سازگاری، انفارکتوس میوکارد، خانواده، خطر بروز