شاپور سنائی - دانش اموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) گروه علوم تربیتی اصفهان ایران
بدری شاه طالبی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) گروه علوم تربیتی اصفهان ایران

پژوهش حاضر با هدف رابطه بین یادگیری سازمانی با نوآوری و آمادگی برای تغییر در بین دبیران مقطع متوسطه شاهین شهر اصفهانبه روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دبیران دبیرستان های شاهین شهراصفهان به تعداد 323 نفر تشکیلدادند که از این تعداد با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران (1994) و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجمتعداد 175 نفر برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانیگومژوهمکاران (2005) با 14 گویه، پرسشنامه نوآوری شاطری (1392) با 21 گویه و پرسشنامه آمادگی برای تغییردانهایموهمکاران (1994) با 16 گویه بود که روایی صوری توسط چند نفر از نمونه آماری و روایی محتوایی آنها با استفاده از نظراتاستادراهنما،متخصصین موضوعی تایید گردید و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه یادگیری سازمانی 0/77 پرسشنامه نوآوری 0/91 و پرسشنامه آمادگی برای تغییر 0/84 برآورد شد . به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آمار توصیفی شامل میانگین، درصد انحراف معیار و فراوانی و آمار استنباطی شامل آزمون های رگرسیون چند گانه، ضریب همبستگیپیرسون ، آزمون تحلیل واریانس چندراهه و آزمون T استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که بین بعد تعهد مدیریت (r=0/55, p<0/01) فضای باز و آزمایشگری (r=0/71, p<0/01) انتقال و یکپارچه سازی دانش (r=0/4, p<0/01) و دید سیستمی (r=0/63, p<0/01) از یادگیری سازمانی با نوآوری رابطه وجود داشت .همچنین بین فضای باز و آزمایشگری (r=0/17, p<0/01) با آمادگی برای تغییر رابطه وجود داشت. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد بهترین پیش بینی کننده نوآوری در گام اول بعد فضای باز و آزمایشگری و در گام دوم بعد دید سیستمی بوده است. همچنین بهترین پیش بینی کننده آمادگی برای تغییر در گام اولفضای باز و آزمایشگری بوده است.

یادگیری سازمانی، نوآوری، آمادگی برای تغییر، دبیران