بازیافت مونومرهای گازی با فناوری غشاهای پلیمری

  • سال انتشار: 1387
  • محل انتشار: اولین کنفرانس پتروشیمی ایران
  • کد COI اختصاصی: IPCONF01_034
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1982
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

نوید نادرپور

پژوهشکده علوم و تکنولوژی پلیمر، پژوهشگاه صنعت نفت، رییس گروه پلیمر پ

قادر خانبابایی

پژوهشکده علوم و تکنولوژی پلیمر، پژوهشگاه صنعت نفت، رییس واحد کاربرد و

چکیده

با توجه به اینکه مونومرها ، خوراک اصلی در واحدهای تولید پلیمر مانند واحدهای HDPE,PP,LDPE,PVC هستند، از دست رفتن مونومرهایی مانند اتیلن ، پروپیلن و وینیل کلراید ، یکی از نگرانی های اصلی تولیدکنندگان پلیمر است . میزان اتلاف خوراک در یک واحد پلی اولفین نوعی و در شرایط کارکرد طبیعی، در حدود %1 -2 خوراک ورودی به این واحدها برآورد شده است . بازیافت و استفاده مجدد از گازهای ورودی به فلر در واحدهای صنعتی پتروشیمی علاوه به ارزش اقتصادی و جلوگیری از هرزروی برخی گازهای با ارزش، اهمیت فوق العاده ای از نظر زیست محیطی وکاهش آلاینده های منتشره به محیط نیز دارد . فناوری غشایی بدلیل مصرف سرمایه و انرژی کم و همچنین بعنوان تکنولوژی دوستدار محیط زیست، یکی از پیشنهادات مناسب برای جداسازی و بازیافت گازهای مختلف ضایعاتی در واحدهای صنعتی به شمار می رود . در این مقاله، پس از مرور کوتاه مبانی جداسازی کازها با استفاده از غشاهای پلیمری و پارامترهای موثر بر این جداسازی، موضوع بازیافت مونومرها در دو دسته کلی جداسازی اولفین از پارافین و جداسازی مونومر از نیتروژن مورد بررسی قرار گرفته و آخرین دستاوردهای علمی و تحقیقاتی در این زمینه مرور شده است . در بخش تجربی تحقیق، غشاهای پلیمری همگن غیر متخلخل بدون عارضه از یک پلیمر رابری ساخته شده و عبوردهی مونومرها و نیتروژن در فشارهای مختلف اندازه گیری شده است . نتایج آزمایشها نشان داده است که بهترین شرایط برای بازیافت مونومرها با غشاهای ساخته شده، فشار بالا در سمت بالادست غشا و فشار اتمسفری در پایین دست است . در فشار بالادست 10 بار، عبوردهی اتیلن و پروپیلن بترتیب بیش از 1400 و 11000 بارر و انتخاب پذیری آنها نسبت به نیتروژن برابر 9/3 و 72/1 بوده است

کلیدواژه ها

بازیافت، مونومر، غشا

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.