رضوان حکیم زاده - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی
محمد عطاران - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم

آموزش وپرورش همواره از اساسی ترین ابزارهای انسان برای تحقق توانمندیها و کمال او بوده است . اما امروزه نظامهای آموزشی برای پرورش انسان های خلاق و توانمند جهت تعامل مثبت و مؤثر با آینده ،با یکی از مهمترین چالشهای خود یعنی جهانی شدن روبه رو هستند . واژة مناقشه بر انگیزی است که حتی در تعریف خود طیف گسترده ای از آراء و « جهانی شدن » نظریات مثبت و منفی را به دنبال خود می کشد . همانطور که شولت (2000) اشاره دارد، از نظر بسیاری از مردم واژة جهانی شدن یاد آور پیشرفت ، عدالت و صلح است ،در حالیکه برخی دیگر این واژه را بیانگر تبعیض ، مصیبت و بحران می دانند ).1) بحث جهانی شدن طی دهههای گذشته، جای خود را در تمام مباحث مربوط به حوزه های گوناگون دانش بشری خصوصا علوم انسانی و اقتصاد باز کرده است . فاضل رویزی ) (2000 از دانشگاه ایلینویز معتقد است در دهة گذشته هیچ مفهوم اجتماعی ، سیاسی و نظریه آموزشی به گستردگی مفهوم جهانی شدن مورد توجه قرار نگرفته است . ًجهانی شدن تقریبا باهر تغییر اجتماعی در سال های اخیر مربوط بوده است . جهانی شدن واژة کلیدی در آموزش و پرورش بوده و دلالت های آن در حوزة سیاست گذاری و تغییرات آموزشی مورد بحث قرار گرفته است . به عنوان مثال بابلز وتوریس (2000) از این مفهوم برای بررسی جهت گیریهای سیاستهای آموزشی، بال (98) برای مقایسه و تحلیل سیاست های آموزشی، استرو مکویست ) (2002 برای نشان دادن ارتباط بین مباحث قدرت تکنولوژی و دانش دردنیای جهانی شده، تیک لی (2001) برای توسعة چارچوب مفهومی و درک ارتباط جهانی شدن و سطح درآمد پایین و تأثیر آن بر فرهنگ در جوامع پس از استعمار از مفهوم جهانی شدن استفاده کرده اند (2). در ایران نیز تا کنون همایش های متعددی درباره تأثیر جهانی شدن در حوزه فرهنگ به شکل عام و تعلیم تربیت به شکل خاص برگزار شده است و صاحبنظران متعددی در رابطه با تأثیرات جهانی شدن کتاب و مقاله منتشر کرده اند .