معماری سبزمتضمن طراحی واحداث مجتمع های زیست انسانی همسازباطبیعت ، محیط زیست،فرهنگ سرزمینی،خلق بناهای کم هزینه ، قابل زیست وپایدار

معماری سبزیا معماری پایدار یکی از گرایشها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است.هدف از ایجاد ساختمانهای سبز بهبود یافتن آب و هوا ، جلوگیری از اتلاف انرژی مصرف شده جهت سرمایش و گرمایش و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است. در غرب به این مسئله اعتقاد دارند که مزیت در طرح محیطی و طراحی آن در صورتی پیشرفت می کند و موفق خواهد بود که حقیقتا مجمع و گروه طراحی آن فقط گروهی از طراحان باشند. arc اولین شرکتی است که دست به این کار زده است. این شرکت در جریان طراحی های خود از روش مشارکتی استفاده می کند یعنی تمامی اعضا در نظر دادن آزاد هستند اما تصمیم نهایی را طراحان خواهند گرفت. این نوع طراحی از اصولی خاص تبعیت میکند که رعایت آنها ضروری است: مدیریت منابع انرژی، طراحی با قابلیت بازگشت به چرخه زندگی، طراحی برای انسان. دراین مقاله ازروش تحقیق تاریخی – علی وتطبیقی وتحلیل سیستمی واکولوژیک استفاده شده است هدف نشر معماری طبیعت گرا بومی وقابل زیست درعین حالحداکثراستفاده از مواد ومصالح سرزمینی وبوم آور وخلق بناهای همسان بافرهنگ بومی درعین حال حداکثراستفاده از مولفه های محیطی و کاهش حداکثری هزینه های ساختمانها درکناراستحکام وپایداری بناها بوده است. ساختمان های سبز را ساختمانهایی میشناسیم که اثرات منفی کمی بر محیط اطراف خود بگذارد. باید امروزه معماران تلاش کنند بر خلاف عرف که به دنبال سلیقه عامیانه و بازاری می روند باید تلاش نمایند که از ذوق و سلیقه عموم مردم استفاده نمایند لازمه این کار و قبول عموم مردم استفاده از ذوق و سلیقه معمار در طراحی ساختمان های سبز میباشد همان طور که معماران مختلف اروپایی و انگلیسی و آمریکای بر فراگیری معماری بومی و سبز تاکید زیادی دارند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری پایدار ، معماری بومی ، تعامل با اقلیم محلی ، کاهش وابستگی به سوخت فسیلی ، صرفهجویی و بهینه سازی انرژی ، زیبایی نهفته در انرژیهای پاک ، ساخت همساز با محیط زیست ، بناهای قابل زیست