آزاده احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد فناوری اطلاعات, دانشگاه شهید بهشتی
فریدون شمس - دانشیار، گروه کامپیوتر-نرم افزار، دانشگاه شهید بهشتی
کاوان صدیقیانی - دانشجوی دکتری مهندسی نرم افزار، دانشگاه شهید بهشتی

یک برنامه کاربردی سرویسگرا نیازمند سازوکاری است که بتواند بصورت پیوسته و بهنگام به پایش و ارزیابی میزان کارایی خود بپردازد، تغییرات را شناسایی کند و در صورت نیاز جهت بهبود وضعیت خود و جلوگیری از رخدادهای غیرنرمال بر اساسراهبردهای مناسب تطبیق یابد. تاکنون روشهای مختلفی برای پایش برنامههای کاربردی خودتطبیق مطرح گردیده است، اما این موضوع هنوز با چالشهای عمدهای مواجه است. در اکثر این روشها مجموعهای از حسگرهای ثابت در نقاط مختلف فرایندها قرار داده میشوند که بطور پیوسته به جمعآوری دادهها میپردازند و امکان تغییر آنها در سیستم وجود ندارد. این در حالیست که برای تحلیلرفتار یک برنامه کاربردی سرویسگرا همواره به تمامی این اطلاعات احتیاج نیست و جمعآوری این حجم از دادهها علاوه بر هزینه اضافی، منجر به ایجاد سربار در سیستم میشود و از میزان کارایی آن میکاهد. از این رو، در تحقیق پیشرو مدلی برای پایش برنامه- های کاربردی ارائه میگردد که قابلیت بکارگیری در محیطهای سرویسگرا را نیز دارد و از خصوصیاتی نظیر پویایی محیطهای سرویسگرا پشتیبانی میکند. همچنین این مدل این قابلیت را دارد که بتواند مجموعهای از شاخصهای کارایی تعریف شده توسط کاربر را با سربار پایین پایش کند و نتایج را به کاربر نمایش دهد

محیط سرویسگرا، برنامه کاربردی تطبیقپذیر، سازوکار پایش، شاخص کلیدی کارایی، متریک کارایی فرایند